1- سبز شدن درخت خشكيده
در يكي از سفرهائي كه امام حسن ـ عليه السلام ـ به عمره ميرفت يكي از شيعيانش كه از فرزندان زبير بود با او همراه بود. در يكي از آبگاههاي بين راه در زير درخت خرمائي كه از تشنگي خشك شده بود فرود آمدند. فرشي براي امام ـ عليه السلام ـ در زير يك درخت و فرش ديگري همراه وي در زير درخت ديگر پهن گرديد. شيعه همراه سر بلند كرد و گفت اگر اين درخت، خرماي تازه ميداشت ميخورديم. امام حسن ـ عليه السلام ـ به او فرمود: خرما ميل داري؟جواب داد: آري.امام ـ عليه السلام ـ دست به آسمان بلند كرد و به سخني كه من نفهميدم دعا كرد. آنگاه درخت سر سبز شد و برگ و خرما به بار آورد. از درخت بالا رفتند و آنچه خرما داشت چيدند و براي آنها كافي بود.[1][1] . اصول كافي، باب مولد الحسن بن علي ـ عليهم السلام ـ