1- تصوير انبياء و ائمه ـ عليهم السلام ـ - گلچيني از معجزات شگفت انگيز معصوم(ع) نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

گلچيني از معجزات شگفت انگيز معصوم(ع) - نسخه متنی

محمد رضا اکبري

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید


1- تصوير انبياء و ائمه ـ عليهم السلام ـ

علي بن عاصم گويد: بر امام حسن عسكري ـ عليه السلام ـ وارد شدم. آن حضرت به من فرمود: اي علي بن عاصم به پايين نگاه كن! تو برجايي قرار گرفته‌اي كه بسياري از پيامبران و فرستادگان و ائمه نشسته‌اند.

نزد خود گفتم: اي كاش اين صحنه را مشاهده مي‌كردم.

امام ـ عليه السلام ـ از دورن من مطلع گرديد و گفت: نزديك من بيا!

به او نزديك شدم، دست شريفش را بر چهره‌ من كشيد و چشمانم باز شد آنگاه قدم و چهره‌هايي را مشاهده كردم. امام ـ عليه السلام ـ فرمود: اين قدم آدم و جايي است كه در آن نشسته است. و اين صورت هابيل و اين صورت شيث«فرزند آدم) و اين صورت نوح و اين صورت قيدار و اين صورت مهلائيل و اين صورت ياره و اين صورت ادريس و اين صورت سام و اين صورت ارفخشد و اين صورت هود و اين صورت صالح و اين صورت لقمان و اين صورت ابراهيم و اين صورت لوط و اين صورت اسماعيل و اين صورت الياس و اين صورت اسحاق و اين صورت يعقوب و اين صورت يوسف و اين صورت شعيب و اين صورت موسي و اين صورت يوشع بن نون و اين صورت طالوت و اين صورت داود و اين صورت سليمان و اين صورت خضر و اين صورت دانيال و اين صورت يسع و اين صورت ذي القرنين و اين صورت شاپور بن اردشير و اين صورت لوي و اين صورت كلاب و اين صورت قصي و اين صورت عدنان و اين صورت عبدمناف و اين صورت عبدالمطلب و اين صورت عبدالله و اين صورت سرور ما رسول‌الله ـ صلّي الله عليه و آله ـ و اين صورت اميرالمؤمنين ـ عليه السلام ـ و اين صورت اوصياي بعد از او تا مهدي ـ عليه السلام ـ است. سپس فرمود: به اين آثار نگاه كن كه آثار دين خداست و شك كنندة به آنها شك كننده به خداست و كسي كه آنها را انكار كند خدا را انكار كرده است. آنگاه فرمود: اي علي بن عاصم! چشمهايت را ببند. چشمهايم را بستم و ديگر آن صحنه را نديدم. [1]


[1] . مشارق الانوار، بحارالانوار، ج 50، ص 304.



/ 112