شأن ديگر معصومين عليهم السلام كه با اين شأن هماهنگ است، ولايت تاريخي آنهاست؛ ائمه عليهم السلام در منزلت اشراف بر همة تاريخ قرار دارند و افعال آنها تصرف در تاريخ است. منزلت فعل آنها اين است كه با كمال بصيرت و احاطه در تاريخ تصرف مي كنند. اينطور نيست كه وقتي سيدالشهداء عليه السلام به ميدان مي آيد، آيندة كار خود را نبيند، صديقة طاهره، اميرالمؤمنين، رسول گرامي اسلام و يكايك معصومين عليهم السلام تصرفشان از موضع اشراف بر تاريخ بوده است، آنچه را كه ما امروز پس از گذشت 1400 سال از واقعة عاشورا و تصرفات معصومين مي بينيم، آثار آن تصرفات، نازلة آن تصرفات در عالم دنيا و شأني از شئون آن چيزي است كه معصوم عليه السلام قبل از آن حوادث مي بيند.معصوم عليه السلام آثار اين حوادث را نه تنها در عالم ملك، بلكه در ملكوت، قيامت و بعد از قيامت شهود مي كند. بنابراين معصوم عليه السلام در منزلت تصرف در تاريخ، از منزلت اشراف بر فعل خود و اشراف بر همة تاريخ عمل مي كند، و نمي توان فعل آنها را به يك زمان خاص تعريف كرد.امام حسين عليه السلام فقط امام سال 61 هجري نيست، امام همة سالهاست. حتي امام همة عوالم است، آنچه از روايات برمي آيد كه روايات متعددي بوده و شايد تواتر معنوي دارد، اين است كه ولايت ائمه عليهم السلام بر همة عالم عرضه شده و عالم طوعاً و كرهاً بايد بپذيرند، اين موضوع چيزي نيست كه كسي بتواند از آن سرباز بزند، و حتي نسبت به قرب الهي، از عالم جماد تا عالم نبات، حيوان، انسان و ملائكه و عالم ملكوت و فوق ملكوت بر اساس سبقت بر اين تولي است. تصرفات آنها چنين تصرفي است، آنها مشرف بر همة تاريخ هستند، همة عوالم را مي بينند.