لطفا منتظر باشید ...
آيه: 10 دَعْوَاهُمْ فِيهَا سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَتَحِيَّتُهُمْ فِيهَا سَلاَمٌ وَآخِرُ دَعْوَاهُمْ أَنِ الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ
ترجمه:
دعا و نيايش آنان در بهشت، سبحانك اللّهم )خدايا تو پاك و منزّهى( است و درودشان در آنجا سلام است و پايان نيايش آنان، الحمد للّه ربّ العالمين )سپاس و ستايش مخصوص خداست( مى باشد.نكته ها:
سلام، كلام اهل بهشت است و در بهشت، سلام فضاى همه جا را پر مى كند: سلام از سوى خداوند، سلام قولاً من ربٍّ رحيم (223) ، سلام از سوى فرشتگان سلام عليكم طبتم (224) ، و سلام از سوى بهشتيان نسبت به هم. (225) الاّ قيلاً سلاماً سلاماً (226 ) الحمد للّه، كلام انبيا و اولياست. حضرت نوح عليه السلام پس از نجات از قوم ظالم، الحمد للّه گفت، (227) و ابراهيم عليه السلام نيز خدا را حمد كرد كه در سنّ پيرى اسماعيل واسحاق را به او بخشيده است. (228) الحمد للّه سخن مؤمنان (229) و كلام بهش تيان است. در حدي آمده است: اهل بهشت با كلمه ى سبحانك اللّهم مسئولين پذيرايى را صدا مى زنند، آنان نيز فورى حاضر شده، خواسته ى اهل بهشت را تأمين مى كنند. (230) در حدي است: هرگاه بنده اى مشغول تمجيد خدا باشد و از سؤال كردن از او غافل شود، خداوند بيش از آنچه با دعا كردن به او مى داد، عطا مى كند. (231)پيام ها:
1- ياد خدا تنها در دنيا نيست، آخرت هم جاى ذكر الهى است. سبحانك اللّهم 2- انسان به جايى مى رسد كه دعا و خواسته اش هم تمجيد پروردگار مى شود. دعواهم فيها سبحانك و اين تسبيح وتمجيد آنان را كامياب مى سازد. 3- مؤمنان، در برابر صفات الهى مى گويند: سبحانك، در برابر ساير مؤمنان مى گويند:سلام ودر مقابل كاميابى از نعمت هاى الهى مى گويند:الحمدللَّه 4- مؤمن، عاشق خداست. بهشت ولذّت هاى بهشتى هم او را از ياد محبوب باز نمى دارد، بلكه در همه چيز، لطف و قدرت خدا را مى بيند. سبحانك اللّهم، الحمد للّه 5 - آغاز سخن مؤمنان با سبحان اللّه وپايان آن با الحمدللَّه مى باشد. )از عبارت آخر دعواهم ان الحمدللَّه استفاده مى شود كه اوّل سخن آنان سبحانك الّلهم است(223-يس، 58.
224-زمر، 73.
225-تفسير مراغى .
226-واقعه، 26.
227-مؤمنون، 28.
228-ابراهيم، 39.
229-اعراف، 43.
230-تفسير نورالثقلين.
231-تفسير روح المعانى.
