لطفا منتظر باشید ...
آيه: 17 فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللّهِ كَذِبًا أَوْ كَذَّبَ بِآيَاتِهِ إِنَّهُ لاَ يُفْلِحُ الْمُجْرِمُونَ
ترجمه:
پس كيست ستمكارتر از كسى كه بر خدا دروغ بندد، يا آيات او را دروغ بشمارد؟ قطعاً مجرمان، رستگار نمى شوند.نكته ها:
، ادامه ى پاسخ كسانى است كه از پيامبر تقاضاى تغيير و تبديل قرآن را داشتند و اين تقاضا، نوعى افترا بر خداوند به حساب آمده است. مشابه اين آيه در موارد ديگرى هم هست، از جمله: وَمن اظلم ممّن افترى عَلى اللَّه كَذِباً و قالَ اُوحِىَ الىّ ولم يُوحَ اليه شيئٌ (234) كه ادّعاى دروغين وحى را دروغ بستن به خداوند شمرده است.پيام ها:
1- بزرگ ترين ظلم، ظلم فرهنگى، اعتقادى وتحريف آيات است. من اظلم 2- هرچه شخصيّت بزرگتر باشد، افترا بر او خطرناك تر است. اظلم ممّن افترى على اللَّه 3- دين تراش ودين ساز، با كافر در يك رديف هستند. افترى، كذّب 4- بدعت، جرم است. المجرمون 5 - مبلّغ دينى اگر تفكّرات خود را به اسم دين بگويد، سزاوار تعبيراتى همچون اظلم، لايفلح و مجرم است.234-انعام،93 .
