بهره اى اندك در دنيا دارند، سپس بازگشت آنان به سوى ماست، آنگاه به سزاى كفرشان، عذاب سخت به آنان مى چشانيم.
نكته ها:
مَتاع ومُتعه، به بهره گيرى كوتاه مدّت گفته مى شود. از آنجا كه بهره ورى انسان از دنيا و نعمت هاى آن كوتاه است، لذا قرآن در مورد امور دنيوى تعبير متاع را به كار برده است. سؤال: اگر افترازنندگان رستگار نمى شوند، پس چرا در زندگى مادّى آنان را در رفاه بيشترى مى بينيم؟ پاسخ: اين رفاه و كاميابى موقّت است، متاع فى الدنيا ولى كيفر اصلى آنان در آخرت و زمانى است كه به سوى او بازگردند.
پيام ها:
1- آنان كه افرادى را به اميد شفاعت، فرزند خدا مى دانند، به هدفشان نمى رسند. قالوا اتّخذوا اللّه ولداً...لايفلحون 2- دروغگو به رستگارى نمى رسد. الذين يفترون... لايفلحون 3- كاميابى موقّت اگر عذاب دائمى در پى داشته باشد، بى ارزش است. متاعٌ فى الدنيا ، نذيقهم العذاب الشديد 4- لذّت هاى دنيا زودگذر است. متاعٌ فى الدنيا 5 - ياد معاد، از عوامل بازدارنده از انحراف وگناه است. الينا مرجعهم 6- دروغ بستن به خداوند با انواع بدعت ها، تحريف ها، تفسير به رأى ها و فرزند قراردادن براى او، كفر است. بما كانوا يكفرون
لطفا منتظر باشید ...
