آيه: 45 وَيَوْمَ يَحْشُرُهُمْ كَأَن لَّمْ يَلْبَثُواْ إِلاَّ سَاعَةً مِّنَ النَّهَارِ يَتَعَارَفُونَ بَيْنَهُمْ قَدْ خَسِرَ الَّذِينَ كَذَّبُواْ بِلِقَاء اللّهِ وَمَا كَانُواْ مُهْتَدِينَ
ترجمه:
و روزى كه خداوند آنان را محشور و جمع مى كند، گويا جز ساعتى از روز را )در دنيا يا برزخ( نمانده اند. آن روز يكديگر را مى شناسند. قطعاً آنان كه ديدار خدا )معاد يا قيامت( را تكذيب كردند، زيان كار شدند و هرگز هدايت يافته نبوده اند.نكته ها:
عظمت روز قيامت چنان است كه زندگانى پيش از آن بسيار كوتاه جلوه مى كند. اين حقيقت در آيات ديگر هم مطرح شده است، از جمله: لم يلبثوا الاّ عشيّةً او ضُحاها (270) گويا در دنيا يا برزخ شبى بيشتر نبودند. و تظّنون ان لبثتم الاّ قليلاً (271) گمان مى كنيد جز مدّت كمى قبل از قيامت نبوده ايد. ان لبثتم الاّ عشراً (272) فكر مى كنيد جز ده روزى ساكن نبوده ايد. لبثنا يوماً او بعض يومٍ (273) فكر مى كنيد روز يا پاره اى از روز در دنيا يا برزخ بوده ايد. ما لبثوا غيرساعةً (274) فكر مى كنيد يك ساعتى بيشتر نبوده ايد. كوتاهى عمر دنيا، يا به جهت زودگذرى آن است، يا به خاطر بهره نگرفتن از زمان و فرصت، يا در مقايسه با عمرآخرت و يا بدان جهت كه انسان ها در برزخ گويا در خوابند و پس از بيدارى احساس مى كنند كه زمان اندك بوده است. به هر حال هم متاع دنيا نسبت به آخرت قليل است و هم زمانش، چنانكه گويا ساعتى بيش نبوده است.پيام ها:
1- زندگى دنيا، نسبت به روز رستاخيز بسيار اندك است. ساعةً من النهار 2- در قيامت، مردم يكديگر را مى شناسند. يتعارفون بينهم 3- زيانكاران واقعى آنانند كه با تكذيب قيامت، از بهره هاى ابدى آخرت محرومند و تنها به لذّات دنيوى قانعند. در حالى كه مؤمنان، هم در دنيا از نعمت هاى الهى كاميابند، هم در آخرت نصيب دارند. قد خسر الّذين كذّبوا270-نازعات، 46.
271-اسراء، 52.
272-طه، 103.
273-مؤمنون، 112.
274-روم، 54.