او كسى است كه شما را در خشكى و دريا سير مى دهد، تا آنگاه كه در كشتى باشيد و بادى موافق، كشتى ها را به جريان در آورد و بدين وسيله خوشحال شوند، ناگهان تندبادى آيد و موج از هر سو سراغشان آيد و گمان برند كه در محاصره ى بلا گرفتارند، )در اين هنگام( خداوند را با اخلاص عقيده مى خوانند )و مى گويند:( اگر ما را از اين خطر نجات دهى، قطعاً از شاكران خواهيم بود.
نكته ها:
آلوسى و مراغى در تفاسير خود، آورده اند كه شيعيان هنگام خطر، امامان خود را صدا مى زنند، در حالى كه مشركان در وقت خطر خدا را صدا مى كنند!! غافل از آنكه توسّل به امام معصوم شهيد كه به گفته ى قرآن زنده است، با توسّل به بت فرق دارد.
پيام ها:
1- قوانينِ حاكم بر طبيعت، مخلوق ومحكوم خداوند است. هو الذى يسيّركم 2- كارهاى انسان، به خدا هم نسبت داده مى شود، چون قدرت از اوست. با آنكه سِير، عمل انسان است، سيروا فى الارض، امّا مى فرمايد: هو الّذى يسيّركم 3- انسان هر چه هم پيشرفت كند، از گزند حواد طبيعى درامان نيست. جاءتها ريح عاصف 4- مرفّهان نپندارند كه پيوسته در رفاه خواهند بود. فرحوابها، احيط بهم 5 - حواد طبيعى، غرور و تكبّر انسان را برطرف ساخته، او را در برابر خداوند خاضع مى سازد. دَعَوا اللَّه 6- هنگام خطر فطرت انسان، به يك مبدأ نجات متوجّه مى شود. دعوا اللَّه مخلصين 7- ايمان و اخلاص بايد دائمى باشد، نه موسمى و به هنگام احساس خطر. احيط بهم دعوا اللّه مخلصين 8 - انسان در هنگامه ى خطر قول مى دهد، ولى به رفاه كه رسيد غافل مى شود. لئن انجيتنا 9- ناسپاسى و كفران نعمت ها، يكى از زمينه هاى بروز سختى و عذاب است. لئن انجيتنا من هذه لنكوننّ من الشاكرين
لطفا منتظر باشید ...
