لطفا منتظر باشید ...
آيه: 19 وَمَا كَانَ النَّاسُ إِلاَّ أُمَّةً وَاحِدَةً فَاخْتَلَفُواْ وَلَوْلاَ كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبِّكَ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ فِيمَا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ
ترجمه:
)در آغاز( مردم جز امّتى واحد نبودند )و بر فطرت پاك توحيدى بودند(، پس دچار اختلاف شدند، )گروهى موّحد و گروهى مشرك،( و اگر سنّتِ )مهلت يافتن مردم براى آزمايش( از سوى پروردگارت مقدّم و مقدّر نگرديده بود، )در همين دنيا( ميان مردم در آنچه اختلاف مى كردند، دا ورى مى شد )و به هلاك منحرفان حكم مى گرديد(.نكته ها:
خداوند به هنگام هبوط آدم و حوا به زمين، فرمود: و لكم فى الارض مستقرّ و متاع الى حين (235) زمين براى شما و نسل شما تا مدّتى جايگاه است. بنابراين از روز اوّل، تقدير اين بوده كه انسان تا مدّتى در زمين مهلت داشته باشد، پس شايد مراد از كلمة سبقت در ا ين آيه، همان تقدير و برنامه ى زندگى انسان باشد.پيام ها:
1- بشر از آغاز يك امّت واحد، همفكر و هم عقيده در توحيد بوده است. ما كانَ النّاس الاّ امّة واحِدة 2- انسان از همان آغاز، زندگى اجتماعى داشته است. امّة 3- اختلاف در عقيده و عمل، اقتضاى جوامع بشرى است. امّة واحدة فاختلفوا 4- مهلت دادن، از شئون ربوبيّت الهى است. سبقت من ربّك 5 - سنّت الهى، مهلت دادن به افراد براى انتخاب وعمل است. لولا كلمة... لقضى235-بقره، 36.
