لطفا منتظر باشید ...
مشمول عنايت حق و توجه حضرت اميرالمؤ منين (ع ) مى شود كه دختر با معاضدت مادر اطراف ضريح مقدس طواف
مى كند.مادر با يك دنيا مسرت مى خواهد كه داد كند و مردم را از اين عنايت خبردار سازد ولى به شدت خود را كنترل
مى كند، كه اگر زوار متوجه شوند ممكن است هجوم زوار طفل را هلاك كند، شب را در نجف توقف مى كند فردا
صبح دختر با پاى خود به حرم مطهر مشرف مى شود و از حرم بيرون آمده مستقيما عازم بغداد مى شوند.تا اين جا شرح مطلب به زبان پدر دختر بود، آن روز كه در منزل حاج جواد بودم ، سيزدهم ماه رمضان بود
دختر با كمال سلامت تمام روزه هاى ماه رمضان را گرفته و تا امروز يك ختم قرآن خوانده بود!! اين خلاصه
تحقيقات و اظهارات آقاى حاج جواد بود كه نوشتم و به امضاء ايشان رساندم و جمعى از محترمين كه آقاى
حاج جواد را مى شناختند و كسالت دختر و عافيت او را مى دانستند شهادت خود را در ورقه اى نوشتند. و آقاى
آشيخ هادى شطيطه كه يكى از علماء مورد احترام و اعتماد كاظمين است و در مسجد صحن مطهر جماعت دارد در
ورقه نوشتند كه خودم صيغه عقد دختر را خواندم و در موقع كسالت مكرر عيادت كردم و تمام جريان را مطلعم
و شهادت مى دهم بر صدق و راستى مطلب .عين ورقه امضاء شده را مرحوم آية الله آقاى بروجردى (ره ) براى ثبت در كتابى خواستند و تقديم كردم ، در
اين تاريخ پدر و مادر و شوهر دختر و خود دختر و بسيارى از شهود زنده اند و فقط آقاى شيخ هادى شطيطه به
رحمت ايزدى پيوسته رحمة الله عليه .(268)
232- تلقين (( بسم الله )) و نجات از كندفهمى
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْعلامه حسن زاده آملى نوشته است : آقاى جليل (( سيد جليل يعقوب )) فرزند محسن (1176 - 1256ه -ق ) از احفاد امام
زين العابدين (ع ) كه مقبره اش در (( خوى )) مزار عموم است در يكى از شب ها جد بزرگوارش حضرت على (ع )
را در خواب ديد و به آن حضرت از كندفهمى خود گلايه نمود، حضرت به وى فرمود: (( بسم الله الرحمن الرحيم
)) . پس از اين كه (( بسم الله )) از مقام ولايت به وى تلقين شد و از خواب برخاست ، مى دانست آنچه را بايد
بداند.(269)
233- گرفتن لقب (( علم الهدى )) از على (ع )
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْشخصى به نام (( محمد )) فرزند حسين ، كه در دستگاه عباسيان سمت وزارت داشت ، به سال 540 ه -ق دچار بيمارى
سختى شد و كسالت وى ضمن اشتداد خيلى طول كشيد تا آن كه شبى حضرت اميرالمؤ منين (ع ) را در خواب ديد كه
به او فرمود: به علم الهدى بگو بر تو دعايى بخواند تا شفا يابى ، ايشان در خواب عرض كرده بود: اى سرور
من ! (( علم الهدى )) كيست ؟ فرمود: على بن حسين موسوى است . وزير نامه اى به سيد نوشت كه در آن تقاضاى
دعا نموده و در ضمن او را به لقب (( علم الهدى )) مخاطب قرار داده بود.سيد وقتى نامه را دريافت كرد و آن عنوان را براى خود ديد، از فروتنى و تواضع علمى كه داشت چنين لقبى
را لايق خويش نديد و گفت : من سزاوار آن نيستم . وزير به عرض رسانيد: والله من از خودم نگفته ام ، بلكه
اميرالمؤ منين (ع ) اين لقب را برايتان برگزيده است . بعد از آنكه وزير به دعاى سيد شفا يافت ، صورت
قضيه را به خليفه وقت عباسى كه (( قادر )) نام داشت هم يادآور شد. قادر به سيد عرض كرد: آنچه را جدت
برايت تعيين فرموده قبول كن و حكم نمود منشيان آن را در القاب سيد وارد سازند و از آن پس به لقب (( علم
الهدى )) اشتهار يافت ، يكى ديگر از القابش (( ثمانينى )) است . چون بعد از وفاتش هشتاد هزار جلد
كتاب از وى باقى ماند و نيز گويند: كتابى نوشت به نام (( ثمانين )) و همچنين هشتاد و يك سال عمر كرد.(270)
234- بينايى مرد كور
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْمرد كورى مدتى بر سر قبر حضرت على (ع ) معتكف شد، خداوند چشمانش را مانند بهترين حالات سابق به او عطا
فرمود.(271)
