لطفا منتظر باشید ...
راست كرد زيرا كه با عداوت شما هيچ عمل صالح فايده نمى بخشد، و با محبت و موالات شما هيچ گناهى جز
كباير ضرر نمى رساند.
110 - بوسيدن دست هاى عباس (ع )
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْپس از ولايت حضرت قمر بنى هاشم (ع )، ام البنين (س ) قنداقه او را به دست اميرالمؤ منين على (ع ) داد كه با
خواندن اذان و اقامه در گوش وى ، از همان آغاز حق ببيند و حق بشنود.حضرت دست هاى او را بوسيد و قطرات اشك به صورت نازنينش جارى شد و فرمود: گويا مى بينم اين دست ها يوم
الطف در كنار شريعه فرات در راه يارى برادرش حسين (ع ) از بدن جدا خواهد شد.و از اين جاست كه گفته اند: مى توان دست فرزند را، از سر عطوفت و شفقت ، بوسيد. چنان كه وارد است رسول
خدا(ص ) دست دخترش ، حضرت فاطمه زهرا(س ) را مى بوسيد و وى را به جاى خود مى نشانيد. و از اين جا كثرت
عطوفت شاه ولايت ، اميرالمؤ منين على بن ابى طالب (ع ) مظلوم تاريخ ، نسبت به اين مولود بزرگوار معلوم
مى شود.
111 - گريه بر دست هاى عباس
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْدر روز ولادت ابوالفضل العباس (ع ) ام البنين (س ) قنداقه او را به دست على (ع ) داد تا نامى بر او بگذارد.حضرت زبان مبارك او را به ديده و گوش و دهان او گردانيده تا حق بگويد و حق ببيند و حق بشنود.(( ثم اءذن فى اذنه اليمنى و اءقام فى اليسرى )) . سپس در گوش راست وى اذان گفت . يكى از سنت هاى رسول
خدا(ص ) كه براى مسلمين ارث گذارده اين است كه در حين تولد فرزند، در گوش راستش اذان و در گوش چپش
اقامه بگويند تا از همان بدو تولد با اسامى خدا و رسول خدا(ص ) و امام و ولى خدا آشنا گردد.حضرت اميرالمؤ منين على (ع ) به ام البنين (س ) فرمود: چه اسمى بر اين طفل گذارده ايد؟ عرض كرد: من در هيچ
امرى بر شما سبقت نگرفته ام ، هر چه خودتان ميل داريد اسم بگذاريد. فرمود: من او را به اسم عمويم ،
عباس ، عباس ناميدم . پس دست هاى او را بوسيده و اشك به صورت نازنينش جارى شد و فرمود: گويا مى بينم اين
دست ها در يوم الطف در كنار شريعه فرات در راه يارى دين خدا قطع خواهد شد.(123)
112- سفارش على (ع ) به عباس (ع ) در واقعه كربلا
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْعلامه شيخ عبدالحسين حلى در النقدالنزيه (جلد1، صفحه 100) از فخر الذاكرين ، عالم بزرگوار، شيخ ميرزا
هادى خراسانى نجفى ، نقل مى كند كه گويد: اميرالمؤ منين (ع ) حضرت عباس (ع ) را فرا خواند و به سينه
چسبانيد و چشمانش را بوسيد و از او عهد گرفت كه چون در كربلا بر آب دست يافت ، تا برادرش حسين تشنه است
، قطره اى از آن ننوشد، و اين كه ارباب مقاتل گويند حضرت عباس (ع ) در شريعه فرات آب را نخورد و آن را
ريخت به سبب اطاعت از سفارش پدرش على مرتضى (ع ) بوده است .(124)
113- خبر از آينده عباس (ع )
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْمورخان نقل مى كنند: در دوران طفوليت حضرت عباس (ع ) يك روز اميرالمؤ منين على بن ابى طالب (ع ) وى را در
دامان خود گذاشت و آستين هايش را بالا زد و در حالى كه به شدت مى گريست به بوسيدن بازوهاى عباس (ع )
پرداخت . ام البنين (س ) شتابان و هراسان ، پرسيد: چه بر سر آنها خواهد آمد؟!امام (ع ) با لحن مملو از غم و اندوه و تاءثر گفت : اين دست ها از بازو قطع خواهد شد. كلام حضرت چون صاعقه
اى بر ام البنين (س ) فرود آمد و قلبش را ذوب كرد و با وحشت و شتاب پرسيد: (( چرا دست هايش قطع مى
شوند )) ؟!امام (ع ) به او خبر داد كه دستان فرزندش در راه يارى اسلام از برادرش ، حافظ شريعت الهى و ريحانه رسول
الله (ص )، قطع خواهد شد.ام البنين (س ) گريه كرد و زنان همراه او نيز در غم و رنج و اندوهش شريك شدند.
