لطفا منتظر باشید ...
كرد و فرمود: مردم ، خداوند اجر شما را در مورد برادرتان سلمان ، عظيم گرداند. هر كس در اين باره سخنى
مى گفت تا آن كه حضرت عمامه رسول خدا(ص ) را بر سر نهاده ، و جامه آن حضرت را پوشيد و عصا و شمشير آن
جناب را برداشت و بر عضباء (ناقه رسول خدا) سوار شد و به قنبر فرموده : ده (قدم ) بشمار. قنبر گفت : چنين
كردم . ناگاه به در خانه سلمان (در مداين ) رسيديم . زاذان گفت : هنگامى كه زمان فوت سلمان رسيد، به او
گفتم : چه كسى تو را غسل مى دهد؟(سلمان ) گفت : كسى كه رسول خدا(ص ) را غسل داد.گفتم : تو در مداين هستى و حال آنكه على (ع ) در مدينه است . گفت : اى زاذان ، هنگامى كه چانه مرا بستى ،
صداى افتادن چيزى را خواهى شنيد.زاذان گفت : هنگامى كه چانه او را بستم ، صداى افتادن چيزى را شنيدم . به طرف در رفتم كه با اميرالمؤ
منين (ع ) مواجه شدم .فرمود: اى زاذان ، ابوعبدالله سلمان در گذشت ؟گفتم : آرى اى آقاى من .سپس حضرت داخل شد و ردا را از روى صورت سلمان كنار زد. سلمان به اميرالمؤ منين (ع ) تبسم كرد. حضرت
فرمود: آفرين بر تو، اى ابا عبدالله ، وقتى كه خدمت رسول خدا(ص ) رسيدى ، براى آن حضرت آن چه را كه از
امتش به برادرش رسيد، بازگو كن . سپس على (ع ) تغسيل و كفن سلمان را شروع كرد و وقتى كه بر او نماز مى
گزارد، از اميرالمؤ منين (ع ) تكبير بلندى مى شنيديم . من نيز همراه با آن جناب ، دو مرد را ديدم كه
(بعدا) حضرت فرمود: يكى از آنها جعفر، برادرم بود و ديگر خضر؛ در حالى كه با هر كدام از آن ها، هفتاد صف
از ملايكه و در هر صف نيز، هزار هزار ملك همراه بود.(108)
96 - بيعت اويس با على (ع )
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْامير مؤ منان على (ع ) با سپاه خود، از مدينه براى پيكار با سپاه معاويه ، خارج شده و با خبر شدند كه
عده اى از بيعت شكنان به سركردگى طلحه و زبير، به بصره رفته و آن جا را اشغال كرده اند، و اعلام جنگ
نموده اند، آن حضرت فرمان داد كه نخست متوجه بصره شوند، و جلو آشوب فتنه انگيزان داخلى را بگيرند.از سوى ديگر براى مردم كوفه پيام فرستاد كه براى كمك به سپاه على (ع ) بپيوندند.امام على (ع ) و سپاهيانش به (( ذى قار )) (محلى نزديك بصره ) رسيدند، و در آن جا توقف كردند و منتظر
پيوستن مردم كوفه به سپاه شدند.ابن عباس مى گويد: (( امام على (ع ) در (( ذى قار )) براى گرفتن بيعت (و پيمان از مردم ) توقف كرده بود، و
فرمود: (( هم اكنون از كوفه ، هزار نفر نه يك نفر كمتر و نه يك نفر زيادتر به سوى ما حركت كرده اند، و به
اين جا مى آيند و با من تا سر حد شهادت بيعت مى نمايند )) .ابن عباس مى گويد: پس از اين پيش بينى ، من نگران شدم كه مبادا از اين تعداد (هزار نفر) يك عدد كم و زياد
شود، و همين موضوع دستاويز دشمنان گردد، و به على (ع ) و ما كه پيروانش هستيم ، خرده بگيرند، همچنان در
اضطراب و دلهره به سر مى بردم كه جمعيت كوفه ، فرا رسيدند، آنها را شمرديم ،999 نفر بودند، و ديگر كسى
نيامد.پريشان شدم و غرق در فكر گشتم ، و گفتم : انا لله و انا اليه راجعون پس چرا هزار نفر نشدند، امام على (ع
) كه فرمود: (( هزار نفر )) مى آيند؟!در اين بحران فكرى ، ناگهان ديدم شخصى از راه با پاى پياده مى آيد، و لباس زبر بر تن دارد، و شمشير
در سپرى نيز به همراه خود آورده است ، به حضور على (ع ) آمد و عرض كرد: (( دستت را به سوى من دراز كن تا با
تو بيعت كنم )) .على (ع ) فرمود: (( بيعت بر چه ؟ ))
او عرض كرد: (( پيمان فرمانبرى و اطاعت از تو، و پيكار در ركاب تو تا سر حد مرگ يا پيروزى )) .على (ع ) فرمود: نام تو چيست ؟
