لطفا منتظر باشید ...
كه از امت اوست ، و به او (( اويس قرنى )) ، مى گويند، ملاقات مى كنم ، كه او از حزب خدا و از حزب رسول
خدا(ص ) است ، او به شهادت مى رسد، و در روز قيامت به اندازه تعداد دو طايفه (پر جمعيت ) ربيعه و مضر،
زير پوشش شفاعت او قرار مى گيرند )) .(109)به اين ترتيب ، با آمدن (( اويس قرنى )) ، 999 نفر، به هزار نفر كه على (ع ) فرموده بود، تكميل شدند اويس
از (( زهاد ثمانيه )) (پارسايان هشتگانه ) است ، و در جنگ صفين در ركاب على (ع ) به شهادت رسيد.(110)
خبر دادن امام على (ع ) از واقعه كربلا
97 - نوحه حيوانات وحشى بر حسين (ع )
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْاميرالمؤ منين (ع ) فرمود: پدر و مادرم فداى حسين باد! كه در پشت كوفه كشته مى شود، گويا مى بينم
حيوانات وحشى را كنار قبر او گردن كشيدند و شب تا صبح بر او مى گريند و نوحه مى كنند وقتى آن زمان شد
مبادا كه جفا كنيد.(يعنى شما از حيوانات وحشى كمتر نباشيد شما هم گريان باشيد.) (111)
98 - گريه على (ع ) در نينوا
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْابن عباس گويد: در سفر صفين خدمت اميرالمؤ منين على (ع ) بودم چون به نينوا در كنار فرات رسيد به آواز
فرياد زد: اى پسر اين جا را مى شناسى ؟گفتم : يا اميرالمؤ منين نه .فرمود: اگر مانند من اين جا را مى شناختى از آن نمى گذشتى تا چون من گريه كنى و چندان گريست كه ريشش
خيس شد و اشك بر سينه اش روان شد و با هم گريه كرديم و مى فرمود: واى واى مرا چه كار با آل ابوسفيان ، چه
كار با آل حرب شيطان و اولياى كفر صبر كن اى ابا عبدالله كه پدرت مى بيند آنچه را تو مى بينى از آنها.سپس آبى خواست و وضوى نماز گرفت و تا خدا خواست نماز كرد. سپس سخن خود را باز گفت و بعد از نماز و
گفتارش چرتى زد و بيدار شد و گفت : يابن عباس .گفتم : من حاضرم .فرمود: خوابى كه اكنون ديدم برايت مى گويم .گفتم : خواب ديدى خير است انشاءالله .گفت : در خواب ديدم گويا مردانى فرود آمدند از آسمان با پرچم هاى سفيد و شمشيرهاى درخشان به كمر و گرد
اين زمين خطى كشيدند و ديدم گويا اين نخل ها شاخه هاى خود را با خون تازه به زمين زدند و ديدم گويا
حسين فرزندم و جگر گوشه ام در آن غرق است و فرياد مى زند و كسى به داداش نمى رسد و آن مردان آسمانى
مى گويند صبر كنيد اى آل رسول شما به دست بدترين مردم كشته مى شويد و اين بهشت است اى حسين كه مشتاق تو
است و سپس مرا تسليت گويند و گويند اى ابوالحسن مژده گير كه چشمت در روز قيامت روشن گردد و سپس به اين
وضع بيدار شدم و بدان كه جانم به دست اوست ؛ صادق مصدق ابوالقاسم احمد برايم بازگفت كه من آن را در
خروج براى شورشيان بر ما خواهم ديد، اين زمين كرب و بلا است كه حسين با هفده مرد از فرزندان من و
فاطمه در آن به خاك مى روند و آن در آسمان ها معروف است و به نام زمين كرب و بلا شناخته شده است چنان چه
زمين حرمين (مكه و مدينه ) و زمين بيت المقدس ياد شوند پس از آن فرمود: يابن عباس برايم در اطراف آن پشك
آهو جستجو كن كه به خدا دروغ نگويم و دروغ نشنوم آن ها زرد رنگند و چون زعفرانند.ابن عباس گويد: آن را جستم و گرد هم يافتم و فرياد كردم : يا اميرالمؤ منين آن ها را يافتم به همان وضعى
كه على فرموده بود.فرمود: خدا و رسولش راست گفتند و برخاست و به سوى آنها دويد و آنها را برداشت و بوييد و فرمود: همان
خود آنها است . ابن عباس مى دانى اين پشك ها چيست ؟ اينها را عيسى بن مريم (ع ) بوييده و اين براى آن است
