لطفا منتظر باشید ...
فصل هفتم
غنايم و اسيران
غنائم جنگى
كـلمـه (غـنـيـمـت )، بـه هر نوع درآمد و فايده اى اطلاق مى شود. چه ، از راه كسب و بازرگانى و تجارت بهدست آيد و چه از طريق جنگ و نبرد مسلّحانه .(656) و در اصطلاح علم فقه ، غـنـيـمـت جـنـگـى بـه امـوالى
گـفـتـه مى شود كه نيروى نظامى با قهر و غلبه در جنگ از كفّار گرفته باشد اعمّ از اموال منقول و غير
منقول و سلاح و تجهيزات ..(657)امام خمينى (ره )درباره غنيمت مى فرمايد:آنچه كه تحت يد و استيلاى دشمن است ، حكم غنيمت دارد، مگر آن كه محرز شود كه از سابق غارت كرده اند..(658)و علاّمه حلّى (ره )مى نويسد:مـراد از غـنيمت [جنگى ] اشيايى است كه سپاه اسلام و رزمندگان مسلمان از طريق غلبه و پيروزى بـر دشـمن
به دست آورده باشند، و با اموالى كه با كوچ دادن كفّار بدون خون ريزى [ انجلاى وطـن ] از كـفـار مـى
گـيرند [كه فى ء ناميده مى شود] و در اختيار امام (ع )قرار مى گيرد، فرق دارد..(659)
شرايط غنايم
امـوالى كـه از دشـمـن بـه دسـت نيروهاى اسلام مى افتد، در صورتى حكم غنيمت بر آن جارى مى شود كهشرايط لازم را دارا باشد. اين شرايط از نظر امام خمينى (ره )عبارتند از:
