لطفا منتظر باشید ...
طالوت
آيـات 246 تـا 251 سـوره بـقـره بـه بـخـش ديـگـر از مـبـارزه هـا و جـنـگ هـاى بـنـى اسـرائيـل پـس ازحـضـرت موسى (ع )اشاره دارد. خداوند به بركت حضرت موسى (ع )نعمت هاى فـراوانـى به بنى اسرائيل عطا كرد،
ولى آن نعمت ها و پيروزى ها، اندك اندك باعث غرورشان شـد تـا آن جـا كـه در دفـاع از مـكـتـب
آسـمـانـى سـسـت شـدنـد و بـا از دسـت دادن صـنـدوق عـهـد(120) و اتـّحاد ملّى ، دچار اختلاف و
پراكندگى گشتند. دشمن حمله كرد و آنان را از سـرزمـيـن فـلسـطـيـن بـيرون راند و فرزندانشان را به
اسارت گرفت . اين وضع ساليان بـسـيـار ادامـه داشـت تـا آن كـه خـداونـد پـيـامـبـرى بـه نـام
(اشـمـوئيـل ) بـراى نـجـات و ارشـادشـان بـرانـگـيـخـت . بـنـى اسـرائيـل ، كـه از سـتـم دشـمـنـان
بـه تنگ آمده بودند، گرد او جمع شدند و از وى خواستند كه فرماندهى برايشان تعيين كند تا تحت فرماندهى
اش با دشمن بجنگند.خـداونـد بـه درخـواسـت اشموئيل ، طالوت را، كه از نظر قواى بدنى ، نيرومند و از نظر قواى روحـى
زيـرك و انـديـشـمـنـد و بـا تـدبـيـر بـود، بـه فـرمـانـدهـى آنـان بـرگـزيـد بـنـى اسـرائيـل
بـه فـرمـاندهى طالوت بدان دليل كه مردى فقير و از خانواده اى گمنام و روستايى بـود، اعـتـراض
كـردنـد و از پـيـامـبرشان نشانه اى خواستند. خداوند به عنوان نشان ، تابوت (صندوق عهد) را كه مدتى
مفقود بود، باز گردانيد.طالوت فرماندهى را برعهده گرفت و بنى اسرائيل را براى جنگ با دشمنان آماده ساخت در مسير راه ،
نـيـروها تشنه شدند و طالوت به فرمان خداوند، براى اين كه آنان را آزمايش كند، گفت : (بـه زودى بـه
نـهر آبى مى رسيد. كسانى كه از آن بنوشند تا سيراب شوند، از من نيستند و آنـان كـه جـز مقدار كمى
ننوشند، از ياران منند(121).) همين كه چشم لشكريان به آب افتاد، جز اندكى خود را از آب سيراب كردند.طـالوت بـا سيصد و سيزده نفر به استقبال دشمن به فرماندهى جالوت شتافت . سپاهيان اندك طـالوت ، از
نـيـرومـنـدى و فـزونى سپاه جالوت به وحشت افتادند اما مؤ منان آن جمع گفتند: (از فـزونـى دشـمن
نترسيد، چه بسا نيروى اندك بر نيروى بسيار با يارى خدا پيروز شود.) در اين گروه ، حضرت داوود (ع )به چشم
مى آمد كه نوجوانى بيش نبود و براى كمك به دو برادر خـود در جـنـگ حـضـور يـافته بود. او چند تكه سنگ ،
با فلاخنى كه در دست داشت ، ماهرانه به سـوى فـرمانده دشمن پرتاب كرد. سنگ ها درست بر پيشانى جالوت
نشست و او در پيش چشمان سـپـاهـيـانـش بـر زمـيـن افـتـاد و كـشـتـه شـد. بـا كـشـتـه شـدن او، رعـب
و هـراس در دل سپاهيانش افتاد و همگى گريختند و سپاه طالوت پيروز شد..(122)
حضرت سليمان (ع )
حـضرت سليمان (ع )فرزند حضرت داود (ع )، حكومتى بى نظير و ارتشى بى مانند داشت و جن و انـس و پـرنـده وچـرنده در خدمت وى بودند. روزى هدهد، از خورشيدپرستى قوم سبا بدو خبر داد.وى بـى درنـگ نـامـه اى بـه بـلقـيـس ، مـلكـه سـبـا، بـراى تـرك شـرك و قبول توحيد نوشت . چون پاسخى
شايسته بدو ندادند، آنان را به جهاد و مبارزه تهديد كرد و با پيك ملكه سبا پيامى برايشان فرستاد:(ارْجـِعْ إِلَيـْهـِمْ فـَلَنـَاءْتـِيـَنَّهـُم بـِجـُنـُودٍ لا قِبَلَ لَهُم بِهَا
وَلَنُخْرِجَنَّهُم مِنْهَا اءَذِلَّةً وَهُمْ صَاغِرُون ).(123)بـه سـوى آنان باز گرد [و اعلام كن ] كه ما با لشكريانى به سراغ آنان مى آييم كه قدرت مـقـابـله بـا آن
را نداشته باشند و آنان را از آن [سرزمين آباد] به خوارى و زبونى بيرون مى رانيم !
حضرت عيسى (ع )
بـرخـى مسيحيان ، عيسى (ع )را پيامبر صلح و مخالف با جنگ و ستيز عليه ستمگران مى دانند واتـّهـامـاتـى بـه آن وجـود مـقـدّس روا مى دارند و برآنند كه حضرت مسيح (ع )گفته است : (اگر كـسى به
گونه راستتان سيلى نواخت ، گونه چپتان را نيز براى سيلى اش به پيش آوريد!) ولى حـضـرت مـسـيح (ع )نيز
چون ديگر پيامبران داراى روحيه جهاد و مبارزه عليه مستكبران بود. گرچه فرصت آن را نيافت . دليل اين
حقيقت آن كه خداوند براى تاءكيد بر اهميّت جهاد مسلمانان حواريون حضرت عيسى (ع )را به عنوان مثال ذكر
