لطفا منتظر باشید ...
1 ـ قـتـل و اعـدام :
چـنانچه محارب مرتكب جنايتى شده و دست به خون انسان هاى بى گناه رنگين ساخته است، مجازاتش مرگ است .امام رضا(ع )مى فرمايد:(اِذا حـارَبَ اللّه وَ رَسـُولَه وَ سـَعـى فـِى الاَْرض فـسـاداً فَقَتل قُتِل بِهِ).(534)وقـتـى كـسـى بـا خـدا و رسـول او مـحـاربـه كـنـد و در زمـيـن فـسـاد انـدازد و مـرتـكـب قتل [و
جنايت ] شود، بايد كشته شود.امام خمينى (ره )مى فرمايد:اولى آن اسـت بـه جـنايتى كه مرتكب شده ، نگاه شود و حكم متناسب با جنايت صادر گردد، اگر مرتكب قتل
شده ، كشته شود و يا به دار آويخته گردد..(535)
2 ـ بـه دار آويـخـتـن و بـه صـليـب كـشيدن :
اين مجازات ، امروز به صورت حلق آويز انجام مى گـيـرد،ولى در گذشته دست و پاى محكوم را به درخت يا چوبى شبيه صليب مى بستند و او را رهـا مـى كـردنـد تـا جان
دهد. محكوم تا سه روز بالاى دار مى ماند و سپس جنازه اش را پايين مى آورنـد و پـس از كـفـن و غـسل و
نماز، به خاك مى سپرند. اگر تا سه روز جان ندهد، طبق فتواى بيشتر فقيهان بايد آزاد گردد..(536)
3 ـ بـريـدن دسـت راسـت و پاى چپ محارب :
مراد از بريدن ، قطع همان مقدارى است كه در سرقت بـيـان شـدهاسـت ؛ يـعـنـى قـطـع چـهـار انـگـشـت از دسـت راسـت و قـطـع چـهـار انـگشت از پاى چپ ..(537)
4 ـ تـبـعـيـد:
كـمترين مجازات محارب ، تبعيد از وطن به شهرى ديگر است . روزى از امام رضا(ع )دربارهچگونگى و حدود تبعيد پرسيدند آن حضرت در پاسخ فرمود:از شـهـرى كـه در آن دسـت بـه چـنـين كارهايى زده است ، به شهرى ديگر تبعيد مى شود، و به اهـل آن شهر
مى نويسند كه اين شخص به جرم فسادانگيزى از فلان شهر به اين جا تبعيد شده اسـت . بـا او مجالست و
معامله نكنيد، و به او زن ندهيد و با او هم سفره نشويد و در نوشيدنى ها بـا او شـريـك نـگـرديـد. ايـن
كـار را مـدت يـك سـال بـا او انـجـام مـى دهـنـد. اگـر در بـيـن سـال ، خـود از آن شـهـر بـه شـهـرى
ديـگـر رَوَد، هـمـيـن سـفـارش هـا را به آن ها مى كنند تا يك سال تمام شود.پرسيدند: اگر به سرزمين شرك رَوَد تا در آن جا پناهنده شود چه ؟ فرمود:اگر چنين كند بايد مسلمانان با اهل آن شهر قتال كنند..(538)امام خمينى (ره )در اين باره مى فرمايد:اگـر مـحارب از شهرش به شهرى ديگر تبعيد شود، بايد والى آن شهر به مردم بنويسد كه با او هم غذا نشوند،
معاشرت نكنند، خريد و فروش و ازدواج و مشاوره نداشته باشند. و احوط آن اسـت كـه كـمـتـر از يـك سال
نباشد، اگر چه توبه كند. اگر توبه نكند، همچنان در تبعيد مى مـانـد تا توبه كند، و اگر خواست به كشور
مشركان برود، بايد او را از اين كار بازدارند و اگـر بـيـگـانـگـان خـواسـتـنـد او را بـبـرنـد و
بـه وى پـنـاهـنـدگـى بـدهـنـد، بـايـد بـا آنـان جنگيد..(539)در قانون حدود و قصاص آمده است :
مـادّه 204:
مـفـسـد و مـحـاربـى كـه تـبـعـيـد مى شود، بايد تحت مراقبت قرار گيرد و با ديگران معاشرتو مراوده نداشته باشد.
مادّه 205:
مدّت تبعيد در هر حال كمتر از يك سال نيست ، اگر چه بعد از دستگيرى توبه نمايد. و در صورتى كهتوبه ننمايد، همچنان در تبعيد باقى خواهد ماند.
ماده 206:
محارب و مفسد فى الارض در مدّت تبعيد از رفتن به كشورهاى غير اسلامى ممنوع است .چند مساءله مهم
اينك ، جاى اين پرسش است كه آيا كيفرهاى چهارگانه محارب ، جنبه تخييرى دارنديا ترتيبى ؛ يـعـنـىآيـا حـاكـم اسـلامـى در انـتـخـاب هـر يـك از مـجـازات هـا، اخـتيار دارد يا بايد به ترتيب عمل كند
و اوّل قتل را برگزيند و سپس به دارآويختن را و...؟در پـاسـخ بـايـد گفت كه اين مجازات ها برحسب جرم محارب رتبه بندى شده است و حاكم شرع اخـتـيـار دارد
