لطفا منتظر باشید ...
حقوق اهل ذمّه
1 ـ پس از عقد قرارداد، اهل ذمّه از اتباع دارالاسلام محسوب مى شوند و چون مسلمانان ، احكام اسلام بـرآنـان جـارى مـى گـردد.(647) و از مـزايـاى اسلام برخوردار مى شوند؛ چنان كه پيامبر(ص )مى فرمايد:(دِماؤُهُم كَدِمائِنا وَ اَمْوالُهُمْ كَاَمْوالِنا).(648)خون آنان چون خون ما و اموالشان چون اموال ماست .2 ـ اهـل ذمـّه در ديـن خـود آزادنـد و حق دارند بر آيين خويش باقى مانند و در چارچوب قرارداد، به
شعائر دينى خود بپردازند..(649)3 ـ اهـل ذمـّه در حـاكـمـيـت اسـلام ، از امنيت جانى ، مالى و عرضى برخوردارند، و چون مسلمانان در
امـانـنـد. دولت اسلامى موظّف است از هرگونه سوء قصد و تجاوز به آنان ممانعت كند. همچنين ، تعرض به
كليساها و عبادتگاه هاى آنان ممنوع است ..(650)4 ـ اهـل ذمـّه در احـكـام شـخـصـى ، چـون ازدواج ، طـلاق ، ارث ، وصـيـت و... پـيـرو آيـيـن خودند، و
اصـل 13 قـانـون اسـاسـى جـمـهـورى اسـلامـى بـر ايـن امر تاءكيد دارد. اما در قوانين و مقررات
اجـتـمـاعـى و نـظـم عـمومى ، بايد تابع قوانين دولت اسلامى باشند و به قوانين اسلام احترام
بگزارند..(651)5 ـ اهـل ذمـّه حـق دارنـد در دادگـاه هـاى اسـلامى ، اقامه دعوا كنند. دراين صورت ، قاضى يا حاكم
اسلامى ، مخيّر است طبق قوانين اسلام يا مذهب خودشان حكم صادر كند،(652) ولى اگر يـك طـرف دعـوا
مـسـلمـان و طـرف ديـگـر اهـل ذمّه باشد، اختلاف آنان تنها در دادگاه اسلامى و طبق قوانين اسلام ،
قابل بررسى و حلّ اختلاف مى باشد..(653)6 ـ اهـل ذمـّه مـخـتارند در هر نقطه اى كه مى خواهند اقامت دايم يا موقّت داشته باشند. جز در منطه حرم
در مدينه و مكه ، مگر قرارداد يا مصلحت چيزى ديگر اقتضا كند..(654)
اسلام
يـكـى ديـگـر از راه هـاى پـايـان جـنـگ ، پذيرش اسلام از سوى كفّار است . در اين صورت ، همه كـسانىكه مسلمان مى شوند، به عنوان مسلمان در حاكميت دولت اسلامى قرار گرفته و از تمام مزايا برخوردار مى
گردند؛ چنان كه قرآن مى فرمايد:(... فَاِنْ تابُوا وَ اَقامُوا الصَّلوةَ وَ اتَوُ الزّكاةَ فَخَلُّوا سَبيلَهُمْ...).(655)وقـتـى مـاه هـاى حـرام پـايـان گـرفـت ، مـشـركـان را هـر جـا يـافـتـيـد بـه قـتـل بـرسـانـيـد،
و آنان را اسير و محاصره كنيد و در كمينگاه ، بر سر راهشان بنشينيد! هرگاه تـوبـه كنند و نماز بر پاى
دارند و زكات بپردازند، رهايشان سازيد؛ زيرا خداوند آمرزنده و مهربان است .
تسليم شدن دشمن
يكى ديگر از راه هاى پايان يافتن نبرد، تسليم شدن دشمن است . به صورت مشروط يا بدون قـيـد و شرط. درزمان رسول خدا(ص )، در چند نبرد دشمن خود را تسليم كرد و پيامبر اكرم (ص )دربـاره آنـان تـصـميم گرفت .طايفه يهود بنى قينقاع ، در جنگ ، پس از محاصره شدن و بى ثـمـر يـافـتـن مقاومت ، خود را بى قيد و شرط
تسليم لشكر اسلام كردند و پيامبر(ص )درباره آنـان تـصـمـيـم گـرفـت كـه از مـديـنـه خارج شوند.طائفه بنى نضير نيز كه در نبرد تسليم مسلمانان شدند. رسول گرامى اسلام (ص ) درباره آنان تصميم گرفت كه
اموالشان مصادره و از مـديـنـه اخـراج شـونـد و بـه انـدازه بـار يـك شـتـر، از اموال خود ببرند.تسليم شدن با قيد و شرط، منوط به پذيرش امام و رهبر مسلمانان است و اين كه آن شرايط هيچ مخالفتى با
احكام الهى و مصالح كشور اسلامى نداشته باشد.
خلاصه فصل
(امـان )، قـرارداد مـوقـّتـى اسـت كـه بـه درخـواسـت كـفـّار در حـال جـنـگ ، مـيـان آنـان و دولتاسـلامى بسته مى شود. امام (ع )و جانشين آن حضرت و سربازان اسلام مى توانند در چارچوب مقررات اسلامى ،
امان دهند.امـان دهـنده بايد مسلمان ، بالغ ، عاقل و مختار باشد، و مستاءمن [كسى كه امان مى گيرد] مصونيت جانى ،
