نظام دفاعی اسلام نسخه متنی
لطفا منتظر باشید ...
(اَلسِّلاحُ وَغَيْرَ ذلِكَ.) [منظور، اسلحه و جز آن است .].(114)از آيـات قـرآنـى كه پيشينه تاريخى جهاد و مبارزه مسلّحانه در سيره انبيا را بيان مى كنند، اين آيه
شريفه است :(وَكـَأَيِّنَ مـِنْ نـَبـِيٍّ قـَاتـَلَ مـَعـَهُ رِبِّيُّونَ كـَثـِيـرٌ فَمَا وَهَنُوا لِمَا
اءَصَابَهُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَمَا ضَعُفُوا وَمَا اسْتَكَانُوا وَاللّهُ يُحِبُّ
الصَّابِرِينَ).(115)چـه بـسـيـار پيامبرانى كه مردان الهى بسيارى به همراهشان جنگيدند! آنان هيچ گاه در برابر آنـچـه در
راه خـدا بـه آنان مى رسيد، سست و ناتوان نشدند [و تن به تسليم ندادند]، و خداوند استقامت كنندگان را
دوست دارد.واژه (كـايـّن ) [چه بسيار] بيانگر آن است كه پيامبران بسيارى در راه انجام رسالت خويش به نـاچـار بـه
مـبـارزه مـسـلّحـانـه بـا دشـمـنـان دسـت زده و بـراى نـابـودى باطل در جهاد با باطل گرايان سستى
نورزيده اند.از ميان پيامبران الهى نام شمارى از آنان كه در راه گسترش دعوت خويش دست به جهاد و مبارزه نظامى زده
اند، در قرآن كريم آمده است كه در زير به برخى از آنان اشاره خواهد شد:حضرت ابراهيم (ع )
از پيامبر اكرم (ص ) روايت شده است :نـخـسـتـيـن كـسـى كـه دسـت بـه جـهـاد در راه خـدا زد، ابـراهـيـم خـليـل (ع ) بـود؛ آن گـاه كه
سپاه روم ، لوط (ع ) را به اسارت گرفته بودند و ابراهيم (ع ) با جهاد خويش ، او را از دست آنان آزاد ساخت
..(116)از اين روايت چنين استنباط مى شود كه پيامبران پيش از حضرت ابراهيم (ع )براى ايفاى رسالت الهى ، يا
ماءمور به جهاد و مبارزه مسلّحانه نبوده اند و يا شرايط براى آنان آماده و مناسب نبوده اسـت ، بـلكـه
پـيـامـبـران پـس از ابراهيم خليل (ع )دست به مبارزه مسلّحانه زده اند و قرآن ، نام پيامبران پس از او
را ذكر مى كند؛ چون موسى (ع )، داوود(ع )، سليمان (ع )، عيسى (ع )و پيامبر خاتم (ص ).حضرت موسى (ع )
بنى اسرائيل پس از نجات از چنگال فرعون ، بايد به دستور خداوند با قومِ ستمگر و مشركين مى جنگيدند و
سرزمين تحت تصرّف آنان را آزاد مى ساختند و خود در آن جا ساكن مى شدند.(يَاقَوْمِ ادْخُلُوا الْأَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ الَّتِي كَتَبَ اللّهُ لَكُمْ وَلاَ تَرْتَدُّوا
عَلَى اءَدْبَارِكُمْ فَتَنْقَلِبُوا خَاسِرِينَ).(117)اى مردم ! به سرزمين مقدّسى كه خداوند براى شما مقرّر داشته است ، وارد شويد و به پشت سر خود باز
نگرديد و [عقب گرد نكنيد] كه زيانكار خواهيد بود!
سـرزمـيـن بـيـت المقدس ، زير سلطه عمالقه كه قومى ستمگر، كافر و بت پرست بودند قرار داشـت و مـى
بـايـسـت تـوسـط بـنـى اسـرائيـل آزاد و بـه پـايـگـاه تـوحـيـد مبدل مى گشت ، ولى بنى اسرائيل ، در
اجراى فرمان الهى سستى كردند و از جهاد سرباز زدند و با كمال گستاخى به حضرت موسى (ع )گفتند:(قـَالُوا يـَا مـُوسى إِنَّ فِيهَا قَوْماً جَبَّارِينَ وَإِنَّا لَن نَدْخُلَهُا حَتَّى
يَخْرُجُوا مِنْهَا فَإِن يَخْرُجُوا مِنْهَا فَإِنَّا دَاخِلُونَ).(118)اى مـوسـى ! در آن سـرزمـيـن قـومـى نيرومند و ستمگرند و ما هرگز وارد آن نمى شويم تا آنان خارج شوند.اگر آنان بيرون رفتند، ما وارد خواهيم شد!
مؤ منان خداترس به يارى موسى برخاستند و قوم را نصيحت كردند، امّا مؤ ثر واقع نشد و آنان بار ديگر
گفتند:(قـَالُوا يـَا مـُوسـَى إِنَّا لَن نـَدْخـُلَهـَا اءَبـَداً مـَا دَامُوا فِيهَا فَاذْهَبْ
اءَنْتَ وَرَبُّكَ فَقَاتِلاَ إِنَّا هَا هُنَا قَاعِدُونَ).(119)(اى مـوسـى ! تـا آنـان در آن سـرزمـين هستند، ما هرگز وارد آن نخواهيم شد! تو و پروردگارت برويد و [با
