نظام دفاعی اسلام نسخه متنی
لطفا منتظر باشید ...
بـعـثـت پـيـامـبر خدا (ص )، به انواع تبليغات زهرآگين ، شكنجه و آزار مسلمانان ، مـحـاصـره
اقـتـصـادى ، طـرح تـوطـئه قـتـل پـيـامـبـر(ص )و... دسـت زدند و سرانجام موجب هجرت رسـول خـدا(ص )و
مـسـلمـانـان از سـرزمـيـن وحـى گـشـتـنـد(181) و امـوال و دارايـى مـسـلمـانـان را مـصـادره
كـردنـد. در دوران مـدينه نيز تبليغات منفى ، ترفندها و تـوطـئه هـا را شـدت بـخشيدند و جنگ هايى
خونين عليه مسلمانان به راه انداختند با اين هدف كه حـكـومـت اسـلامـى را سـرنـگـون سـازنـد و
كـفـر و بـت پـرسـتـى را حـيـاتـى دوبـاره ببخشند..(182)رسول گرامى اسلام (ص )در مكه ماءمور به صبر بود، ولى در مدينه ماءمور به جهاد مسلّحانه و دفاع از نظام
اسلامى و قرآن در برابر دشمنان اسلام شد و از آن جا كه هيچ راهى جز شمشير براى مقابله با كفّار باقى
نمانده بود، به جنگ با دشمنان اسلام برخاست .قرآن كريم مى فرمايد:(فـَقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللّهِ لاَ تُكَلَّفُ إِلا نَفْسَكَ وَحَرِّضِ الْمُؤْمِنِينَ عَسَى
اللّهُ اءَن يَكُفَّ بَاءْسَ الَّذِينَ كَفَرُوا وَاللّهُ اءَشَدُّ بَاءْساً وَاءَشَدُّ
تَنْكِيلاً).(183)در راه خـدا پيكار كن ! تنها مسؤ ول وظيفه خودى ، و مؤ منان را [بر اين كار] تشويق نما! اميد است
خـداونـد از قدرت كافران جلوگيرى كند [حتّى اگر تنها خود به ميدان روى ]! و خداوند قدرتش بيشتر، و
مجازاتش دردناكتر است .از جـنـگ هـايـى كه قريش عليه اسلام ، راه انداختند جنگ بدر، احد و احزاب بود كه در اين جا به اختصار
به آن ها مى پردازيم .جنگ بدر:(184) در سال دوم هجرى كاروان تجارتى مهمّى به سرپرستى ابوسفيان از مـكـّه عـازم شـام شد.هنگام بازگشت ، پيامبر(ص )همراه با سيصدو سيزده نفر از مسلمانان به تعقيب كاروان پرداخت .ابـوسـفـيان كه انتظار حمله مسلمانان را داشت با دريافت خبر حركت مسلمانان پيكى به مكّه روانه
سـاخـت و خـود بـا سـرعـت كـاروان را از سـاحـل دريـاى سـرخ از دسـتـرس مـسـلمـانـان خـارج كرد..(185)قـاصـد ابـوسفيان ، به نام ضمضم بن عمرو غفارى ، با سرعت خود را به مكّه رسانيد. او، بر كـوه ابـوقبيس
رفت ، در حالى كه پيراهن خود را از پيش و پس چاك زده و گوش هاى شتر خود را بـريـده بـود. چـنـد بـار
فرياد زد: (اى قريش ! محمد و يارانش قصد كاروان شما را دارند، به فرياد برسيد!).(186)سـران قـريش با شنيدن فريادهاى ضمضم به خشم آمدند و مردم را براى مقابله با پيامبر(ص )تـجـهـيـز
كـردنـد و لشـكـرى بـه اسـتـعـداد هـزار نـفـر بـه فـرمـانـدهـى ابـوجـهل به منطقه بدر فرستادند.تمام سران و بزرگان قريش در اين جنگ شركت داشتند جز ابولهب ، كه او نيز عاصم بن هشام را در ازاى
بدهكاريش به جاى خود فرستاد.(187) گروهى از كنيزكان آوازه خوان نيز براى تحريك لشكريان ، با آنان
همراه شدند.بـه رغـم نـجات كاروان تجارتى قريش ، ابوجهل به عنوان فرمانده لشكر قريش بر جنگ با پـيـامبر(ص )پاى
مى فشرد و مى پنداشت كه با يك حمله مى تواند مسلمانان را از پاى درآورد و آنگاه با كسب پيروزى بر سران
مشرك فخر فروشد.سرانجام ، لشكر اسلام به استعداد سيصد و سيزده نفر در برابر سپاه كفر، به استعداد هزار نـفـر قـرار
گرفت .(188) عده اى از سران قريش آغاز جنگ را با وجود رهايى كاروان تـجـارتى ، نوعى تجاوز به شمار مى
آوردند، و دشمنى مى دانستند و سوداى بازگشت به مكّه را داشـتـنـد، ولى ابـوجـهـل مـانـع شـد..(189)رسـول خـدا(ص )به مسلمانان خبر داده بود كه خداوند وعده پيروزى داده است (190) و او در وعـده اش تـخـلّف
نـمـى كـنـد. آن گـاه فـرمـود: (بـه خـدا سوگند، گويا هم اكنون قتلگاه ابوجهل ، عتبه ، شيبه و... را مى
بينم .(191))هـر چـنـد بـرخـى مـسـلمانان در باطن به غنيمت مال التّجاره قريش نظر داشتند، ولى خداوند اراده
ديـگـرى داشـت .(192). خـداونـد مـى خـواسـت با شمار اندك مسلمانان بى سلاح ، دماغ مـسـتـكـبـران و
سـران بـت پرست خرافه جوى را با قدرت خويش به خاك بمالد و اين حادثه را عبرت آيندگان كند..(193)
