نظام دفاعی اسلام نسخه متنی

كـشـتـه شـدن عـمـرو بـن عـبدود، جنگجوى عرب ، به دست اميرمؤ منان (ع )موجى از رعب و وحشت در دل
فـرمـانـدهـان دشمن به وجود آورد و اگر تا پيش از كشته شدن عمرو اميدى داشتند، آن نيز از مـيان رفت
ابوسفيان ، فرمانده سپاه احزاب ، شبانه دستور عقب نشينى صادر كرد و خود چنان در فـرار شـتـاب كرد كه
پيش از آن كه عقال از پاى شترش باز كند، بر آن سوار شد و بر شتر تازيانه زد تا حركت كند.

عوامل شكست احزاب و عقب نشينى آنان را مى توان به اختصار چنين به بيان آورد:

1ـ رهبرى و فرماندهى بى نظير پيامبر اكرم (ص ).

2ـ فداكارى امير مؤ منان (ع )و كشته شدن عمرو بن عبدود به دست آن حضرت .

3ـ بروز اختلاف در جبهه احزاب .

4ـ امدادهاى غيبى مانند طوفان شديد كه چادرهاى مشركان را از جا كند، اجاق و ديگ هاى غذاى آنان را
واژگون ساخت و رعب و وحشتى شگفت در دل هاشان فرو افكند..(218)

پـيـامـدهاى جنگ احزاب :

جنگ احزاب ، به رغم مشكلات فراوان ، پيامدها و بركاتى بسيار براى اسـلام و
مـسـلمـانـان بـه ارمـغـان آورد در بـعـد سـيـاسـى جـبـهـه كـفـر، شـكـسـتى جبران ناپذير
مـتـحـمـّل شـد. سـران قـريش تا آن روز توانسته بودند در سايه وحدت سياسى نيروى بسيار عـليـه اسـلام
بسيج كنند و اقوام عرب و غير عرب را متوجّه قدرت خويش سازند، ولى پس از اين شـكـسـت ، آن مـوقـعـيـت
را از دست دادند. ولى جبهه اسلام موقعيّت سياسى مستحكمى به دست آورد. اعـرابـى كـه در گـرويـدن بـه
اسـلام شـك و تـرديـد داشـتـنـد و مـنـتـظـر حـصـول نتيجه جنگ احزاب بودند، ترديدشان از ميان رفت و
به اسلام گرويدند. و آوازه اسلام در همه جا پيچيد و شمار گرويدگان به اسلام به دو برابر رسيد..(219)

جـبـهـه كـفـر، در بـُعـد نـظـامـى نـيـز بـه سـختى شكست خورد، عمرو بن عبدود كشته شد و روحيّه
فـرمـانـدهـان و سـربـازان بـه شدت ضعيف گشت ، اتّحاد جبهه كفر از هم پاشيد و قريش ديگر نـتـوانـسـت
در پـرتـو اتحاد سياسى سپاهى عظيم فراهم سازد. تا آن روز، جبهه كفر در موضع تهاجمى بود، ولى پس از
شكست در جنگ احزاب ، در موضع تدافعى قرار گرفت .

مـسـلمـانـان كـه تـا آن روز در مـوضـع دفاعى بودند، از آن روز، موضع تهاجمى اتخاذ كردند. رسول خدا(ص
) استزاتژى نظامى آينده را با اين جمله روشن ساخت :

(اَلاْ نَ نَغْزُوهُمْ وَ لا يَغْزُونَنا).(220)

از اين پس ما بدانان هجوم مى بريم نه آنان به ما
از آن پـس ابـتـكـار عـمـل نـظـامى و يورش به مواضع دشمن ، به دست مسلمانان افتاد و دشمن در موضع
انفعالى قرار گرفت . جنگ خيبر، فتح مكه ، و... گوياى اين حقيقت است .

فـتـح مـكـه و آزادسـازى پـايـگـاه تـوحـيـد: قـبـله مـسـلمـانـان در مـكـّه در اشـغـال مـشـركـان
بـود و آنـان ، بـتـان خـويش را در داخل كعبه و مسجد الحرام جاى داده و آن مركز تـوحـيـد و
يـكـتـاپـرسـتـى را بـه مـركـز بـت پـرسـتـى تـبديل كرده بودند مكه ، پايگاه مشركان قريش ‍ بود كه
از آن جا عليه اسلام نقشه مى كشيدند و تـجـاوزهـاى نـظـامـى ، تـحـريم هاى اقتصادى ، تبليغات و... را
تدارك مى ديدند و به حريم حكومت اسلامى و مقدسات مسلمانان حمله مى بردند.

صلح حديبيه ، كه پيروزى عظيم و فتحى بزرگ (221) براى مسلمانان بود، از همين پايگاه توسط قريش نقض شد.

طـايـفـه خـزاعـه ، هـم پـيـمـان رسـول خدا (ص )، مورد تجاوز قبيله بنوبكر هم پيمان قريش با همكارى
برخى از قريش قرار گرفتند و بيست نفر از آنان كشته شد..(222)

پـيـامـبـر خدا(ص )به اين نتيجه رسيد كه قريش به هيچ قانون و پيمانى پايبند نيست . اينك ، فـرصـتى پيش
آمده بود تا فتنه جويان و آتش افروزان ، تاوان تجاوزهاى خود را بپردازند و دسـت سـتمگرانه و
مستكبرانه سران كفر و شرك از سر مظلومان و مستضعفان براى هميشه كوتاه گردد و مكّه ، پايگاه
يكتاپرستى ، از چنگال مشركان رها گردد.

پـيـامـبـر اكـرم (ص )، فـرصـت را مـغـتـنـم شـمـرد و در دهـم مـاه مـبـارك رمـضـان سال هشتم هجرى با
ده هزار رزمنده به سوى مكّه حركت كرد. براى آن كه خبر حركت لشكر اسلام بـه گـوش قـريـش نـرسـد، رسـول
خـدا(ص )بـا تـوجـه بـه اصل غافلگيرى تدابير امنيّتى و حفاطتى شديدى به كار گرفت كه مهمترين آن ها