نظام دفاعی اسلام نسخه متنی
لطفا منتظر باشید ...
ويژه اند:1 ـ در برخى آيات ، به مسلمانانى كه مورد تهاجم مشركان و دشمنان اسلام قرار گرفته اند، اجـازه جـهـاد
دفـاعـى داده شـده اسـت كـه در حقيقت ، اين اجازه ، پاسخ به يكى از نيازهاى فطرى انـسـان اسـت .انـسان فطرتاً مشتاق مبارزه عليه متجاوزان و ستمگران است و مى خواهد در برابر آنان از عقيده ، مرام و
هستى خود دفاع كند و اسلام اين حق طبيعى را محترم مى شمارد:(اُذِنَ لِلَّذيـنَ يـُقـاتـَلُونَ بِاءَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَ اِنَّ اللّهَ عَلى نَصْرِهِمْ
لَقَديرٌ. الَّذينَ اُخْرِجُوا مِنْ ديارِهِمْ بِغَيْرِ حَقٍّ اِلاّ اَنْ يَقُولُوا رَبُّنَا
اللّهُ...).(469)بـه كـسـانـى كـه جـنـگ بـر آنـان تـحـميل شده ، اجازه جهاد داده شده است . چرا كه موردستم قرار
گـرفـتـه انـد؛ و البـته خداوند بر يارى شان تواناست ؛ همان كسانى كه به ناحق از خانه و شـهـر خود،
رانده شدند [و گناهى نداشتند]. جز اين كه مى گفتند: (پروردگار ما، خداى يكتاست ...)
از اين دو آيه استفاده مى شود كه تمام مراكز عبادات ، در سايه جهاد و دفاع پا بر جا و استوار مـى
مانند؛ زيرا اگر افراد با ايمان و غيور، دست روى دست بگذارند و تماشاگر فعاليت هاى ويـرانگرانه
طاغوتيان و مستكبران و افراد بى ايمان و ستمگر و تبهكار باشند و آنان ميدان را خـالى بـبـيـنـنـد،
اثـرى از مـعـابـد و مـراكز عبادت الهى باقى نخواهند گذارد؛ زيرا معبدها جاى بـيـدارى اسـت و
مـحـراب ، مـيـدان مـبـارزه و جـنگ است و مسجد در برابر خودكامگان ، سنگر است و اصـولاً هـرگـونـه
دعـوت بـه خداپرستى ، بر ضد جبارانى است كه مى خواهند مردم ، آنان را، چـون خـدا بـپـرستند، و از اين
رو اگر فرصت يابند، تمام اين مراكز را با خاك ، يكسان خواهند كرد..(470)2 ـ در برخى آيات آمده است كه در صورت عدم دفاع مؤ منان از ارزش هاى انسانى ـ الهى ، فساد زمين را پر
خواهد كرد و مراكز خداپرستى و مساجد از ميان خواهند رفت :(وَ لَوْ لا دَفـْعُ اللّهِ النـّاسَ بـَعـْضـَهـُمْ بـِبـَعـْضٍ لَفَسَدتِ الاَْرْضُ وَ لكِنَّ
اللّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْعالَمينَ).(471)و اگـر خـداونـد، بـرخـى مـردم را بـه وسـيله برخى ديگر دفع نمى كرد، زمين را فساد فرامى گرفت ، ولى
خداوند به جهانيان ، لطف و احسان دارد.(وَ لَوْ لا دَفـْعُ اللّهِ النـّاسَ بـَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوامِعُ وَ بِيَعٌ وَ
صَلَواتٌ وَ مَساجِدُ يُذْكَرُ فيهَا اسْمُ اللّهِ كَثيراً وَ لَيَنْصُرَنَّ اللّهُ مَنْ
يَنْصُرُهُ اِنَّ اللّهَ لَقَوِىُّ عَزيزٌ.).(472)و اگـر خـداونـد بـرخـى مـردم را بـه وسـيـله بـرخـى ديـگـر دفـع نـكـند، ديرها و صومعه ها، و
معابديهود و نصارا، و مساجدى كه نام خدا در آن بسيار برده مى شود، ويران مى گردد و خداوند كسانى را كه
يارى اش كنند [و از آيينش به دفاع برخيزند] يارى مى كند؛ خداوند قوى و شكست ناپذير است .3 ـ در بـرخـى آيـات ديـگـر بـه مـؤ مـنـان دسـتـور داده شـده كـه در بـرابر متجاوزان به دفاع
برخيزند.(وَ قاتِلُوا فى سَبيلِ اللّهِ الَّذينَ يُقاتِلُونَكُمْ...).(473)و در راه خدا، با كسانى كه با شما مى جنگند، نبرد كنيد.4 ـ در برخى آيات ، كسانى كه در دفاع سستى مى كنند و از خود در برابر دشمنان دفاع نمى كنند، سخت نكوهش
شده و منافق خوانده شده اند:(وَ لِيـَعـْلَمَ الَّذيـنَ نـافـَقُوا وَ قيلَ لَهُمْ تَعالَوْا قاتِلُوا فى سَبيلِ اللّهِ اَوِ
ادْفَعُوا قالُوا لَوْنَعْلَمُ قِتالاً لَاتَّبَعْناكُمْ هُمْ لِلْكُفْرِ يَوْمَئِذٍ اَقْرَبُ
مِنْهُمْ لِلاْ يمانِ...).(474)و نـيـز [در جـنـگ احـد] بـراى ايـن بود كه منافقان شناخته شوند؛ آنان كه به ايشان گفته شد: (بياييد در
راه خدا نبرد كنيد، يا [دست كم ] از حريم خود دفاع نماييد!) گفتند: (اگر مى دانستيم جـنـگـى روى خـواهد
داد، از شما پيروى مى كرديم !) آنان در آن هنگام ، به كفر نزديك ترند تا به ايمان ...
