بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْرسول اكرم صلّى الله عليه وآله در يكى از مسافرتها با اصحابش در سرزمينى خالى و بى علف فرود آمدند، به هيزم و آتش احتياج داشتند، فرمود: «هيزم جمع كنيد» عرض كردند: يا رسول اللّه! ببينيد، اين سرزمين چقدر خالى است، هيزمى ديده نمى شودفرمود: «در عين حال هركس هر اندازه مىتواند جمع كند».اصحاب روانه صحرا شدند، با دقت بروى زمين نگاه مىكردند و اگر شاخه كوچكى مىديدند برمى داشتند. هركس هر اندازه توانست ذرّه ذرّه جمع كرد و با خود آورد. همينكه همه افراد هرچه جمع كرده بودند روى هم ريختند، مقدارى زيادى هيزم جمع شد.در اين وقت رسول اكرم فرمود: «گناهان كوچك هم مثل همين هيزمهاى كوچك است، ابتدا به نظر نمى آيد، ولى هرچيزى جوينده و تعقيب كننده اى دارد، همان طور كه شما جستيد و تعقيب كرديد اين قدر هيزم جمع شد، گناهان شما هم جمع و احصا مىشود و يك روز مىبينيد از همان گناهان خرد كه به چشم نمى آمد، انبوه عظيمى جمع شده است»(76).