بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْيكى از اصحاب امام صادق كه طبق معمول هميشه در محضر درس آن حضرت شركت مىكرد و در مجالس رفقا حاضر مىشد و با آنها رفت و آمد مىكرد، مدتى بود كه ديده نمى شد. يك روز امام صادق از اصحاب و دوستانش پرسيد: «راستى فلانى كجاست كه مدتى است ديده نمى شود؟».يا ابن رسول اللّه! اخيرا خيلى تنگدست و فقير شده.«پس چه مىكند؟».هيچ، در خانه نشسته و يكسره به عبادت پرداخته است.«پس زندگيش از كجا اداره مىشود؟».يكى از دوستانش عهده دار مخارج زندگى او شده.«به خدا قسم! اين دوستش به درجاتى از او عابدتر است»(112).