فعاليت آشكار
فعاليت آشكار،براى امام(ع)اين فرصت را به وجود آورد كه به درمان نادانى امت از عقايد واحكام اسلام پردازد و شبهه هاى الحادى و كفر آميزرا كه جنبشهائى به وجود آورده بود كه
نتيجه گشوده شدن دروازه هاى كشورهاى اسلامى آنروز بر روى جريانهاى بيگانه و غربى بود،
پاسخ گويد (7) .و اين مساله از دشواريهاى بزرگى بود كه امام(ع)با آن روبرو گرديدو ميان او با هدفش جدائى
و دورى به وجود آورد.لذا در برابر عقايد مزبوربه مقاومت و مخالفت پرداخت و به ابطال
نظريات مخالف اسلام دست زد.در زمينه اى ديگر،با پيشوايان مذاهب اسلامى و رهبران آن،در جلسه هاى بحث و مناظره و
اعتراض علنى،در مراكز و اماكن عمومى باب مذاكره واستدلال و توجيه نظريه امامت را
گشود.اين بحثها و مناظره ها بر عهده هشام بن حكم و هشام بن سالم و مؤمن طاق بود و
نتيجه اين شد كه فكر تشيع انتشار يافت و افكار آن در ميان مسلمانان رايج گرديد و آن
حجتهاى قوى وبرهانهاى قاطع كه بر منطق و بحث موضوعى تام استوار بود،
انديشه هاى تشيع را بهر سوى پراكند و«كريدى فوا»آنان را صاحبان افكار آزاد توصيف كرده
است (8) .شك نيست كه عمل امام(ع)درين دو زمينه كه قبلا گفتيم،او را به هدفى نزديك ميكرد كه
مقام علمى امامت ايجاب مى نمود و توانائى و نيروى لازم رابراى گسترش افكار و آماده كردن
زمينه مناسب براى پذيرفتن دعوت او آماده ميساخت.