امام(ع)زير نظر و مراقبت - زندگانی تحلیلی پیشوایان ما ائمه دوازده گانه (ع) نسخه متنی

امام(ع)زير نظر و مراقبت

در صفحات پيش ديديم كه هدف متوكل از احضار يا دعوت امام(ع)

به سامره نزد خود و نزد ياران خود،محو كردن او در حاشيه دربار خلافت بود تا حتى الامكان
گوش و چشم او را بپايد و هيچ نكته زندگانى او چه صادر،چه وارد،از نظر دور نمايد.

امام با خويشتندارى در برابر آنان تظاهر به اين ميكرد كه آنچه درباره وى عمل مى كنند
مورد قبول اوست و بهر حال با سياست دولت عباسيان موافق است.دعوت به ضيافت را از
طرف آنان مى پذيرفت و بر خوانشان مى نشست و در مجالس و مراسم آنان شركت مى جست ⁽⁴⁾

اين موضع امام(ع)در برابر دولت،مسامحه يا چشم پوشى يا فروتنى نبود.زيرا چنين چيزى با
شخصيتى مانند شخصيت امام(ع)مطابقت نداشت.

هر گونه فروتنى امام(ع)در برابر دستگاه به اين معنى بود كه بر ضد مصالح عالى اسلام رفتار
كرده است.اگر دولت احساس ميكرد كه امام(ع)از مواضع خود چشم پوشيده است،بالاترين
مقام و موقعيت و جاه و جلال را تقديم وى ميكرد،بى آنكه وى را وادار به اقامت اجبارى و
مراقبت شديد كند.

امام(ع)توجه داشت كه سياست ستمگرانه آنان نسبت به او روز بروزتندتر و بيشتر مى شود تا
جائيكه متوكل در پايان حكومت خود به علت سعايتهاو خبرچينى ها بر ضد امام(ع)،او را
زندانى كرد.آن اخبار،متوكل را هوشيارميكرد و شك را در او بيدار مى ساخت و وادارش
مى نمود تا خانه امام(ع)را در مراقبت شديد قرار دهد تا آگاه گردد كه آن اخبار درست است يا
خير.