امام هشتم
على بن موسى الرضا(ع)
مقدمه
زندگانى امام رضا(ع)حلقه اى از حلقه هاى مرحله سوم را در حيات پيشوايان از اهل بيتنمودار ميسازد كه در اين مرحله گسترش پايگاههاى مردمى بود كه در زمان وى(ع)به اوج
عظمت و گسترش رسيده بود،در جهان اسلام بر ارزش مكتب امام على(ع)افزوده شد و برنامه
گروه شيعيان مبارز و نظريه آنان كه بيان كننده و نمودار اسلام صحيح بود،در آن متمركز
گرديد.همه آن دستاوردها،نتيجه كوششهاى هماهنگ و برنامه ريزى صحيح پيشوايان مرحله دوم
بود و آن از خلال ريخت و شكلهاى عملى متعدد مشهودمى گردد كه عبارتست از:1-فعاليت در برنامه ريزى فكرى و بالا بردن آگاهى عقيدتى كه امامان(ع)به طور مستقيم به
كار بردند و آن فعاليت،آگاهى و آموزش گروه شيعه راشكل و خصوصيات فكرى و روحى داد و
آگاهى كامل به همه جوانب اسلامى بخشيد.2-همراه اين كوششها و بموازات آن،فعاليتى ديگر جريان داشت كه منظور از آن كوششى
است كه قدرت انقلابى جهش خود را از خون حسين(ع)
و شهادت جانگداز او بدست آورده بود و تقبل كرد كه زمام انقلاب و شورش و مبارزه سياسى و
ايستادگى در برابر اوضاع حاكم و فاسد را به عهده گيرد.اما پيشوايان مرحله دوم،قدرت نداشتند قيام مسلحانه انجام دهند و به جنگ پردازند تا
وجدان انقلابى امت اسلامى را به نقطه اى كه آغاز آن،خون جوشان نياى آنان،حضرت امام
حسين(ع)بود برانگيزند.بكله ادامه و انفجارآن را بر عهده علويان انقلابى گذاشتند كه
ميكوشيدند با فداكاريهاى خود،وجدان و آگاهى و اراده اسلامى را به درجه اى از حيات و
قدرت و قاطعيت نگاه دارند تا آنجا كه امت را وادار كنند تا از نظر شخصيت و كرامت
انسانى خود،در مقابل حكام منحرف به هيچروى عقب نشينى نكنند.از اينجا ضرورت ايجاب كرد كه اينگونه ماموريتها به بقيه مسلمانان واگذار شود.اما مسئوليت
راهنمائى و نظارت و مراقبت و پشتيبانى ازوفاداران،به عهده اهل بيت باشد.