لطفا منتظر باشید ...
موضع حسين(ع) در برابر توطئه هاى جاهلى معاويه
در خلال توطئه هائى كه معاويه براى سلب شخصيت امت انجام ميداد،حسين(ع)ناچار بوددر مقابل آن توطئه ها در دو سطح موضع گيرد:در مورد وارونه جلوه دادن افكار نظرى اسلام،حسين بن على(ع)،باقيمانده ميراث حضرت
رسول(ص)يعنى ياران و انصار و تابعين وى را دردشوارترين لحظات گرد آورد.آنان دعوتش را
پذيرفتند و در عرفات فراهم آمدند و هر يك هر چه حديث از حضرت پيامبر اكرم(ص)
مى دانستند نقل كردند.اين احاديث بسيار ارزشمند بود و در زمانى نقل شد كه شمشير و قدرت معاويه زندگيشان را
تهديد ميكرد.حسين(ع)در پرتو اقدامى چنين دليرانه،اصول و نظريات مشروح درزير را تثبيت كرد و به
مردم آموخت كه باقيماندگان اخيار و صالحان،اخبارپيامبر گرامى را با شجاعتى تمام حفظ
كنند و خط صحيح اسلام را در قبال قدرت طاغوت بيان دارند.و اقدام امام در سطح امت،ناديده گرفتن حكومت معاويه بود.حسين(ع)
تشخيص داد كه بايد به امت فرصت داد تا خود حدود و وسعت توطئه را كشف كند و به
انديشه ها و مفاهيم مربوط به جاهليت كه با اسلام ارتباطى نداشت،پى برد.در چنين صورتى
بود كه امت،واقعيت انحراف را احساس ميكرد و بااشتياق به حكومت امام(ع)روى مى آورد.امت از بيمارى شك و ترديد بهبودى يافته بود و در آنوقت هيچكس نبود كه پندارد كه امام
على(ع)براى خويش ميكوشد و براى رهبرى شخصى خود كار مى كند.به اين ترتيب روشن
شد كه نبرد امام على(ع)با معاويه مانندنبرد حضرت رسول(ص)با جاهليت،جنگى است كه از
اسلام جامه اى تهيه كرده است تا از نو در صحنه مبارزه هاى سياسى ظاهر گردد،بى آنكه
احساسات مسلمانان را عليه خود بر انگيزد.اما امت با توطئه هاى معاويه به بيمارى خطرناكترى نيز دچار شده بودو آن از دست دادن
اراده بيان بود.امت درك ميكرد اما نمى توانست خود رادگرگون سازد و آن بيمارى را درمان
كند.رنج ميكشيد اما نمى توانست آن رنج را از خود دور كند و همه چيز درنظرش بى ارزش بود
جز حيات محسوسش،حياتى كه در آن با ذلت و بندگى و زارى مى گذرانيد.و از اينجا،حسين(ع)مشاهده كرد همه چيز براى اعتلاى اسلام در ميان انبوه غفلتها كه همه
جا را پوشانيده،آماده است.حسين نخستين كسى بود درميان امت كه راه خود را گشود و با
تمام قدرت به اصلاح موجوديت درونى ملت پرداخت و درين راه از بذل هيچ چيز حتى از
خون خود و رنجها و خون امت دريغ نفرمود.
