اختيار و برنامه ريزى - زندگانی تحلیلی پیشوایان ما ائمه دوازده گانه (ع) نسخه متنی

اختيار و برنامه ريزى

زان پس كه امام(ع)واقعيت امت را از لحاظ فكرى و عملى فهميد وشرايط سياسى و محيط را
دانست و واقعيت سياسى را كه امت در آن ميزيست و قدرت و امكانات او را كه ميتوانست با آن
روبرو شود و مبارزه سياسى را آغاز كند،شناخت،قيام به شمشير و پيروزى مسلحانه و فورى را
براى بر پا داشتن حكومت اسلامى كافى نديد.چه،بر پاى داشتن حكومت و نفوذ آن در امت،به
مجرد آماده كردن قوا براى حمله نظامى وابسته نبود.بلكه پيش از آن بايستى سپاهى عقيدتى
تهيه ميشد كه به امام و عصمت او ايمان مطلق داشته باشد و هدفهاى بزرگ او را ادراك كند و
در زمينه حكومت،از برنامه اوپشتيبانى كرده و دست آوردهائى را كه براى امت حاصل
ميگرديد پاسبانى نمايد ⁽¹⁾ .

گفتگوى امام صادق(ع)با يكى از اصحاب خود مضمون گفته ما راآشكار ميسازد.

از سدير صيرفى روايت است كه گفت:«بر امام(ع)وارد شدم و گفتم خداى را چه نشسته اى.

گفت:اى سدير چه اتفاق افتاده است؟

گفتم:از فراوانى دوستان و شيعيان و يارانت سخن ميگويم.

گفت:فكر ميكنى چند تن باشند؟

گفتم:يكصد هزار.

گفت:يكصد هزار؟

گفتم:آرى و شايد دويست هزار.

گفت:دويست هزار؟

گفتم:آرى و شايد نيمى از جهان.

صيرفى سخن را چنين ادامه داد كه:آنگاه خاموش گرديد.و چون همراه با صيرفى به
سوى «ينبع »رفتند و امام(ع)به گله بزها نگريست او راگفت:اى سرير،اگر شيعيان ما به تعداد
اين بزها رسيده بودند بر جاى نمى نشستم ⁽²⁾ ».

از اين احاديث چنين نتيجه ميگيريم كه امام(ع)به اين امر ايمان داشت كه تنها در دست
گرفتن حكومت كافى نيست و مادام كه حكومت از طرف پايگاههاى آگاه مردمى،پشتيبانى
نشود،برنامه دگرگونسازى و اصلاح اسلامى محقق نميگردد.نيز بايد پايگاههاى مزبور،
هدفهاى آن حكومت را بدانند و به نظريه هاى آن ايمان داشته باشند و در راه پشتيبانى آن گام
بردارندو موضعهاى آن حكومت را براى توده هاى مردم تفسير كنند و در مقابل گردبادهاى
حوادث پايدارى و ايستادگى به خرج دهند.در برابر اين واقعيت،ناچار بايد برنامه اى سريع
تنظيم كرد كه دو هدف را تعقيب كند.

اول-عمل به منظور بنياد كردن اين پايگاههاى مردمى و تسلط بر آن و تنظيم روشهاى عملى
آن وقتى كه با انحراف روبرو گردند و«توده رابطى كه داراى روشهاى مخصوص در نظام كار
باشد»براى آن ايجاد كنند.بنابر اين،بناى پايگاه مردمى متين و استوار كه داراى روشهاى
منظمى باشد،پايگاهى است كه براى امام و براى نهضت اين جهانى بمنظور در دست گرفتن
حكومت،صالح باشد.