فصل اول

مراحل دعوت اسلامى در حيات پيامبر اكرم(ص)

مراحل دعوت دعوت اسلامى در زندگانى پيامبر(ص)از هنگام بعثت آن بزرگوار تاروز وفات
سه مرحله داشت:

مرحله نخستين

در آن مرحله دعوت رسول اكرم(ص)پنهانى بود و آن را با هيچكس آشكار نمى فرمود مگر
اينكه به ظن غالب مى پنداشت كه آن شخص دعوت او راخواهد پذيرفت يا به آن خواهد گرويد.

اين مرحله با نزول وحى بر پيامبر(ص)در غار«حرا»آغاز گرديد.ابن هشام گويد:«آنان را در
نهان به اين امر فرا مى خواند تا مبادا قريش كه در شرك و بت پرستى تعصب داشتند ناگهان
دعوت او را دريابند.پس دعوت را درمجالس عمومى قريشيان آشكار نمى فرمود و كسى را
آشكارا به اسلام فرانمى خواند مگر كسى را كه از نظر پيوند خويشاوندى يا شناسائى پيشين با
اوبستگى داشت.چنان كسان با پيامبر در نهان ديدار مى كردند و هر يك از آنان وقتى
مى خواستند به عبادتى از عبادات بپردازند،در يكى از شكاف هاى كوهستان مكه مى رفتند و
در آنجا از چشم قريشيان پنهان مى شدند. ⁽¹⁾ »

در آن مرحله پيامبر هسته هاى دعوت نخستين را تشكيل داد و مسئوليت دعوت را بدوش
كشيد و در نهان براى پرهيز از گرفتارى در دعوت سعى مى فرمود.

«وقتى كسانى كه به اسلام گرويدند از سى تن زن و مرد افزون شدند،رسول الله سراى يكى از
آنان را براى تجمع آنان برگزيد تا در آنجا براى رفع نيازهاى ارشاد و تعليم با يكديگر ديدار
كنند.حاصل دعوت در آن مدت چيزى نزديك به چهل مرد و زن بود كه به اسلام گرويده
بودند و بيشتر آنان از فقرا و بندگان بودند و از كسانى كه در ميان قريش شخصيت و عنوانى
نداشتند ⁽²⁾ .

ترديد نيست كه اگر پيامبر(ص)در دعوت به اسلام در گذرگاه ساليان نخستين،كار را پوشيده
مى داشت به سبب بيم جان خويش نبود بلكه براى آينده دعوت از هر فعاليت فاشيستى خوف
داشت و مى ترسيد براى دعوت به اسلام امر ناگوارى رخ دهد و بعدها دعوت كمال نيابد و
ثابت و مستقر نگردد و نتواندبا كفار به معارضه و مواجهه روياروى آغاز كند و ازين جهت
دعوت به نابودى كشيده شود.