زندگانی تحلیلی پیشوایان ما ائمه دوازده گانه (ع) نسخه متنی

اما آنچه درباره پيشوايان و اهل بيت از فرزندان حسين(ع)ميگويندكه از سياست كناره
جستند و از دنيا بريدند،نظرى است كه واقعيت زندگانى امامان(ع)را كه سراپا نشان دهنده
شركت فعال و مثبتى است كه بر عهده داشتند،تكذيب ميكند و نفى مينمايد.

پس،ازين دلبستگيهاى امام سجاد(ع)به امت و رهبرى توده ها كه داراى محيطى گسترده
بودند و در همه طول مكتب از آن سود مى جستند،معلوم ميشود كه رهبرى امام(ع)ناگهانى
يا صرفا بر اساس نسبت داشتن بارسول الله(ص)بدست نيامده بود.كسانى كه با رسول
اكرم(ص)نسبت داشتندبسيار بودند،بلكه رهبرى بر اساس تفويض اين سمت و نقش مثبتى
بود كه امام در قبال امت،با وجود آنكه او را از مركز حكومت دور نگاه داشته بودندبر عهده
داشت.

آرى،امت غالبا رهبرى را رايگان بدست كسى نمى سپارد و هيچ فردى رهبرى امتى را برايگان
بدست نياورده است و بى آنكه دست كرم بگشايد برقلوب امت دست نيافته است و امت در
زمينه هاى گوناگون اين معنى را درك ميكند و در حل مشكلات و نگاهدارى مكتب،مورد
استفاده امت قرار ميگيرد.

مى بينيم فرزدق در اين زمينه درباره على بن حسين زين العابدين(ع)قصيده اى تنظيم كرد
كه مطلع آن چنين است:

«هو الذى تعرف البطحا وطاته
و البيت يعرفه و الحل و الحرم »

اينك آنكس كه سرزمين مكه گامهاى او را مى شناسد و خانه خدا،نيز حل وحرم به حال او
آگاهند ⁽¹⁰⁾ ..

اينك مى بينيم،چگونه هيبت فرمانروائى و سلطنت نتوانست در ميان جمعيت انبوه امت در
موسم حج براى هشام كه خليفه بود راه بگشايد تا به حجر الاسود دست يابد.اما همان دم رهبر
از اهل بيت توانست توده هاى عظيم را چنان بخود جلب كند كه مانند برق زدگان براى مقدم
او(ع)در مقابل حجر الاسود راه بگشايند.

همه اين رويدادها و مظاهر،براى رهبرى توده اى كه پيشوايانى از اهل بيت در طول خط
مكتب در آن مى زيستند،ثابت ميكند كه روش آنان،روش اثباتى بوده است و احساس امت در
دوران رهبرى آنان در حمايت مكتب،فعالانه بوده است.از طرف ديگر مى بينيم امام سجاد(ع)،
قيام مسلحانه رابصورت مستقيم بر ضد حاكمان منحرف و گمراه به كليه مسلمين انقلابى وا
گذاشت تا با فداكارى خود وجدان اسلامى و اراده اسلامى را از خطر سقوط و نابودى حفظ
كنند.