فرزندان حضرت مهدى - جزیره خضراء نسخه متنی

فرزندان حضرت مهدى

روايت انبارى, كه بدان اشاره شد, گوياى اين مطلب است كه امام & در جزاير ناشناخته اى در درياى مديترانه, فرزندانى دارد, بدين ترتيب:

1. طاهربن محمد بن حسن, فرمان روايِ يكى از جزاير به نام (زاهره).(1)

2. قاسم بن محمد بن حسن, فرمان رواى جزيره (رائقه).(1)

3. ابراهيم بن صاحب الامر, حاكم شهرى به نام (صافيه).(1)

4. عبدالرحمن بن صاحب الامر, حاكم شهر (طلوم).(1)

5. هاشم بن صاحب الامر, حاكم شهر (عناطيس).(1)
تمام اينان, تحت نظر پدر خويش حضرت صاحب الامر ـ عجل ا تعالى فرجه ـ حكومت مى كنند, گرچه اين روايت دلالت ندارد بر اين كه آيا پدر خويش را مى بينند يا نمى بينند .

از آن جا كه واقعه روايت شده, مربوط به قرن ششم هجرى(1) مى باشد كه از تولد حضرت چهارصد سال گذشته, و نيز احتمال نمى دهيم كه طول عمر فرزندان و همسر حضرت به شكل غيرعادى بوده و از عمر ديگران بيش تر باشد; بنابراين بر فرض صحّتِ روايت, آن چه روشن مى شود اين است كه آن حضرت در آن دوران داراى همسر و فرزند بوده است و قبلاً گفتيم ازدواج آن حضرت در صورتى است كه همسرى قابل اطمينان و داراى بالاترين مراتب اخلاص وجود داشته باشد, تا آن حضرت را شناخته و در پنهان نگه داشتنِ ايشان همكارى كند, به طورى كه حتى براى فرزندان هم ناشناس بماند, اگرچه ممكن است انتساب خود را به حضرت بدانند .

اما از ازدواج و يا فرزند داشتن آن حضرت, پيش از قرن ششم و يا بعد از آن را روايت متعرض نشده, و لذا بستگى به قواعد گذشته دارد, و به عدم صحت اين روايت, قبلاً اشاره شد و تفصيل آن خواهد آمد .

و اما روايت على بن فاضل مازندرانى كه در مضمون شبيه اين روايت است, تاريخ آن قرن هفتم هجرى است و دلالت دارد بر وجود جزايرى در درياى مديترانه كه بزرگ ترين آن ها جزيره خضرا است كه يكى از نايبان خاص حضرت بر آن حكومت مى كند و نامش محمّد و لقبش شمس الدين مى باشد. وى يكى از نوادگان حضرت است كه با پنج پشت به ايشان مى رسد.(1) ولى روشن نيست كه وى به يكى از فرزندانى كه در روايت قبل آمده اند منتسب باشد. ظاهراً بعيد است كه در طول يك قرن پنج نسل پشت سرهم به وجود آيند, مگر اين كه فرض كنيم آن حضرت همسران متعدد داشته و يا تناسل اولاد او سريع بوده است .

ظاهر اين روايت آن است كه فرزندان مستقيم آن حضرت و يا اولاد آن ها نيز هم زمان با اين شخص در حيات نبوده اند, والا نواده پنجم به حكومت نمى رسيد, مخصوصاً كه روايت گوياى آن است كه پدران اين شخص از او برتر و شايسته تر بوده اند, زيرا او حضرت را مشاهده نمى كرده است, در حالى كه پدرش اگرچه خود حضرت را نمى ديده ولى صداى وى را شنيده است, و نيز جدّش هم حضرت را مى ديده و هم صدايش را مى شنيده است.(1) و روشن است كه هرچه ارتباط يك شخص بيش تر باشد فضيلت و اخلاص او نيز نزد آن حضرت زيادتر است .

صحت و عدم صحت اين روايت را در مطلب زير بررسى خواهيم كرد .