مبانی نظری تزکیه جلد 1

ابوبصير از امام صادق سلام الله عليه نقل مى‏كند كه فرمود:

«فى تسبيح فاطمة صلى الله عليها يبدأ بالتكبير أربعاً و ثلاثين، ثم التحميد ثلاثاً و ثلاثين، ثم التسبيح ثلاثاً و ثلاثين». [1] يعنى «در تسبيح فاطمه صلى الله عليها با «تكبير» يعنى با «الله اكبر» شروع مى‏كند و سى و چهار بار «تكبير» مى‏گويد، سپس سى و سه بار به «تحميد» مى‏پردازد، يعنى «الحمدلله» مى‏گويد، و سپس سى و سه بار «تسبيح» مى‏كند، يعنى «سبحان الله» مى‏گويد».

در «ترتيب» و در «عدد» حسابها هست كه براى اهل آن تا حدودى معلوم، و براى محجوبان هم مستور است.

(دفتر چهارم مثنوى)

از اينرو، لازم است در «ترتيب» و در «عدد» دقت كامل كند، تا از آثار و بركات مخصوصه بهره‏مند گردد.

شرط حضور، و توجه به خدا و به معنى آنچه مى‏گويد، در اينجا نيز از شرايط اساسى است، و بدون آن از بركات مخصوصه، آنچنان كه بايد، محظوظ نخواهد شد. بايد مجاهدت جدى و مراقبت نمايد كه «تسبيح» را با حضور قلب و با توجه بگويد، و از اينكه در لفظ بگويد و قلباً پراكنده باشد و اينجا و آنجا باشد، اجتناب كند. زيرا در اين صورت او در باطن امر در محضر حضرت حق نيست و حال تسبيح و سير تسبيحى ندارد، و گفتار او، و خود او صعود الى الله نخواهد داشت، بلكه در اينجا و آنجا خواهد بود.

در حال حضور، با گفتن «الله اكبر» و تكرار آن، سيرى خواهد داشت، و با گفتن «الحمد لله» و سپس «سبحان الله» و با تكرار آنها نيز سيرها خواهد كرد. با هر تكبيرى، سيرى در مدارج توحيد، با هر تحميدى، سيرى ديگر، و با هر تسبيحى هم سيرى خواهد نمود، آن هم دربدايات به نحوى، و در اواسط و نهايات به انحاء ديگر. مسالك غيبى در پيش خواهد داشت، و هدايتها در آن مسالك غيبى.

[1]. فروع كافى، كتاب الصلاة، باب التعقيب بعد الصلاةو الدعاء.