مىگويد، سپس چه؟ ملائكه مىگويند، پروردگارا، كفايت مهمات امور او. پروردگار متعال مىگويد، سپس چه؟. هيچيك از نعمتها نمىماند مگر اينكه ملائكه همه را مىشمارند،باز خداى متعال مىگويد، سپس چه؟ ملائكه مىگويند، پروردگارا، ما چيزى نمىدانيم. آنگاه خداى متعال مىگويد، شكر او را بجا مىآورم، آنچنان كه او شكر مرا بجا آورد، و به فضل خود به او اقبال مىنمايم، و «وجه» خود را مشهود او مىكنم».
تأمل با شما باشد اگر از ارباب ذوق باشيد، مخصوصاً تأمل در جمله «و أريه وجهى».
اى خرم از فروغ رخت لاله زار عمر
ازديده گر سرشك چو باران چكدرواست
كاندر غمت چو برق بشد روزگار عمر
بازآكه ريخت بى گل رويت بهار عمر
كاندر غمت چو برق بشد روزگار عمر
كاندر غمت چو برق بشد روزگار عمر
(حافظ)
سجده، طريقه انبيا و صالحان است
سجده، يا سجود، طريقه انبيا و صالحان در مقام عبوديت، و در مقام توحيد است. آيات قرآنى با صراحت كامل از اين امر خبر مىدهد.
در نكات و اشارات آياتى كه در اين باب آمده است، هدايتهاى لازم براى سالكان ارائه شده، و لازم است ارباب سلوك در آنها دقت عميق داشته، و تذكرها را اخذ كنند.
انبيا كه راه را طى كرده، و به مقصد نايل گشته، و مأمور به ارشاد و هدايت ديگران شدهاند، اهل سجده بودهاند. و صالحان كه سالكان واصل هستند نيز از ساجدين مىباشند، و اين، اشارتى است بر اينكه سجده، يا سجود از اركان طريق است، و سالك صادق را وظيفه لازم.