نورانى خاصى مىيابد كه به آن صلاحيت مخصوصى در صعود الى الله مىبخشد، و به عكس، د رحال فقدان طهارت، چه در بيدارى و چه در خواب، روح انسان را تيرگى خاصى عارض مىشود كه به جاى خود مانع صعود روح به سوى حضرت حق است، وراهگشاى دخالتهاى شيطانى در دل و روح.
از اين رو، بايد سالك در مواظبت بر «طهارت دايم» نيز به هيچ وجه مسامحه نكند، و بايد جانب حضرت معبود را در اين امر كاملا مراقبت نمايد، زيرا كه مسامحه و عدم مراقبت جانب حق در اين امر به جاى خود «جفا» به حساب مىآيد، و اين از صاحبان معرفت، پوشيده نيست. و چه بهتر به گوشهاى از روايتى كه از رسول اكرم صلى الله عليه و آله و سلم نقل شده است اشاره و در آن تأمل كنيم.
«قال النبى صلى الله عليه و آله: يقول الله تعالى: من أحدث و لم يتوضأ فقد جفانى...». [1] در اين جمله به صراحت به اين حقيقت اشاره رفته است كه عدم مراقبت جانب حق در خصوص «طهارت دايم» به جاى خود «جفا» است، و بطورى كه قبلا گفتيم، جفا در شيوه سالكان نيست.
امر ششم
امر ششم، مداومت بر «دعاى كميل» در شبهاى جمعه و شبهاى نيمه شعبان است.
لازم است در اين شبها بر اين دعا مداوت كند، ودر اين شبها جانب حضرت معبود را در اين امر، مراقبت نمايد.
اين دعا از بهترين دعاها مىباشد، و دعاى حضرت خضر عليه السلام است، و حضرت مولى الموحدين اميرالمؤمنين صلوات الله عليه آنرا به «كميل بن زياد نخعى» كه از خواص اصحاب و از نزديكان آن حصرت بود تعليم فرمود.
[1]. وسائل الشيعة، ط ج، ج 1، ص 268.