مبانی نظری تزکیه جلد 1

در حال حضور، دل كه سالك اصلى طريق است به تكبير، به تحميد، و به تسبيح مى‏پردازد و در مدارج توحيد و عبوديت پيش مى‏رود، اگر حضور نباشد، دل در اين سو و آن سو بوده در تكبير و تحميد و تسبيح نخواهد بود، بلكه غوطه‏ور در غفلت، و محبوس در ظلمات اغيار، و در حال فرار از حضرت معبود است، و زبان به تنهايى به كار افتاده است. و طبعاً سيرى انجام نگرفته ،و جز به اندازه حضور اجمالى و كلى، عايدى نخواهد داشت.

(دقت شود).

(دفتر چهارم مثنوى)

شرط ديگرى كه در اين تسبيح هست و بايد مراعات شود، بلافاصله بودن آن بعد از نماز است. همين كه نماز را تمام كرد، قبل از اينكه تغيير وضع بدهد و از حالت نماز خارج شود، و قبل از اينكه به چيزى بپردازد، يعنى بعد از سلام نماز، در همان حالت كه در وقت سلام داشت، با حضور و با توجه، تسبيح را شروع كند، و با مراعات «ترتيب» و «عدد» بدون اينكه در وسط تسبيح را به چيزى قطع كند، به آخر برساند.

در اينكه بايد بلافاصله و قبل از خارج شدن از حالت نماز باشد نيز حسابى هست كه در غير اين صورت نيست.

امام صادق سلام الله عليه فرمود:

«من سبح تسبيح فاطمة الزهراء عليها السلام قبل أن يثنى رجليه من صلاة الفريضة غفر الله له و ليبدأ