مبانی نظری تزکیه جلد 1

بر اين «عهد» كه عهد حضرت معبود به سوى اوست، هميشه نظر كند، و عهد جناب او را بر دل و بر زبان داشته باشد، و به تلاوت اين «عهد» با تدبر و با حضور قلب بپردازد، كه به زبان آوردن عهد حضرت محبوب و تكرار آن، و تدبر در معانى و اشارات آن، به جاى خود در عالم عشق و محبت، و طلب و مجاهدت، حسابها دارد، و موجب عنايتهاى مخصوصى مى‏گردد، حتى مكان و منزلى كه اين تلاوت در آن انجام مى‏گيرد، از اين حسابها و عنايتها برخوردار مى‏شود، و حتى ساكنان در آن مكان و منزل هم بهره‏مند مى‏گردند.

آداب تلاوت براى تلاوت قرآن در مراتب مختلف مراقبه، آداب خاصى هست. در مرتبه اول مراقبه كه كلام ما در آن است، لازم است سالك به هنگام تلاوت قرآن آداب زير را كه از آيات و روايات بر مى‏آيد، مراعات كند.

الف: د رحال طهارت، و با وضو به تلاوت قرآن بپردازد.

ب: در حالى كه مسواك كرده است قرآن را تلاوت كند.

ج: با صوت زيبا تلاوت كند.

د: به هنگام تلاوت قرآن گريه كند، يا حالت گريه داشته باشد.

ه: با جهر متوسط بخواند، نه با صداى آهسته باشد، و نه با صداى بسيارى بلند.

و: در حال تلاوت، با ادب و با طمأنينه، و رو به قبله باشد، چه نشسته و چه ايستاده، و اگر نشسته مى‏خواند، چهار زانو ننشيند و تكيه نكند.

ز: از روى «مصحف» تلاوت كند، كه نگاه در «مصحف» و تلاوت از روى آن حساب خاصى دارد، و در روايات روى اين موضوع تأكيد به عمل آمده است.

در روايتى كه رسول اكرم صلى الله علهى و آله و سلم نقل گرديده كه فرمود:

«ليس شى‏ء أشد على الشيطان من القرائة فى المصحف نظراً» [1] يعنى «چيزى براى شيطان سخت‏تر و كوبنده‏تر نيست از تلاوت قرآن از

[1]. بحارالانوار، ط ج، ج 92، ص 202.