تعلقات دنيوى و ترك هواها و مشتهيات نفسانى مىفرمايد:«ولقد كان فى رسول الله صلى الله عليه و آله كاف لك فى الأسوة، و دليل لك على ذم الدنيا و عيبها، و كثرت مخازيها و مساويها، اذ قبضت عنه أطرافها، و وطئت لغيره أكنافها، و فطم عن رضاعها، و زوى عن زخارفها».يعنى «و در روش رسول الله صلى الله عليه و آله همه آنچه لازم است براى تو «اسوه» باشد وجود دارد، و نشانههاى روشن بر اين معنا را كه دل دادن به دنيا مذموم است، عيب است،و رسواييهاى زياد و بديهاى بى شمار دربر دارد، در روش آن حضرت به وضوح مىيابى. زيرا مىبينى كه همه علقها و وابستگيهاى دنيا از حضرتش گرفته شده است، وليكن براى غير او همه آنها فراهم گرديده است. مىبينى آن حضرت به تأديب ربوبى از شير مادر دنيا به كلى جدا گرديده، و از زينتهاى دنيا دور نگه داشته شده است».بيان، بيان عجيبى است. نكتهها، رمزها، و اشارتهاى اين بيان را فقط اهل آن مىفهمند، و آنچنان عميق، و در عين حال، آنچنان وسيع است كه نمىشود با گفتن و نوشتن حق مطلب را ادا كرد.همين قدر به سالكان با بصيرت و به دردمندان با معرفت، اين توضيه را داريم كه هر چه مىتوانند در اين جملات به دقت بپردازند، و آنچه را كه بايد، اخذ كنند، بر اين توصيه خود تأكيد هم مىكنيم.به آنها كه خيلى خوب نمىتوانند هر حقيقتى را در جاى خود آن حقيقت بفهمند، و نمىتوانند هر حقيقتى را در جاى خود آن حقيقت قرار دهند، و حقايق و مطالب را به هم مىآميزند، و در نتيجه از حقايق معارف آنچنان كه بايد، سر در نمىآورند نيز توصيه مىكنيم كه تأمل كنند چرا آن حضرت از آنچه مباح است اين اندازه دورى مىكرده است؟! و آيا از همين جا اين معنا را به دست نمىآورند كه مباح، مباح است، اما در جاى خود و براى اهل آن، و همين مباح، سزاوار نيست در جاى ديگر و براى اهل آن؟!. اين بهانه هم ز دستان دلى ست كه ازويم پاى دل اندر گلى ست كه ازويم پاى دل اندر گلى ست كه ازويم پاى دل اندر گلى ست (دفتر ششم مثنوى)
لطفا منتظر باشید ...
