مبانی نظری تزکیه جلد 1

تكان دهنده و بيدار كننده‏اى پيش مى‏آيد، تا آنان را بخود آورده و بآنها «يقظه» و «تنبه» بخشد.

گاهى مى‏فرمايد: «يا ايها الذين آمَنوا آمِنوا بالله و رسوله و الكتاب الذى نزل على رسوله». (آيه 136 سوره نساء). يعنى «اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد، ايمان بياوريد به خدا و رسول او و به كتابى كه به رسول خويش نازل كرده است».

چنين خطابى، آنهم به صاحبان ايمان، و آن هم از خداى متعال، بسيار تكان دهنده است، گويى حق مطلب ادا نگرديده و گويى انصراف از باطل و اقبال بسوى حق و حقيقت هنوز حاصل نگشته، و غفلت بسيار سخت و اشتباه و جهل بزرگى دامنگير است و گويى با اسلام و ايمان و احكام و لوازم اوليه آن، بخوبى حق و حقيقت را متوجه نشده و بخوبى از جهل و ضلالت نجات نيافته و بالاخره در غفلت مى‏باشيم و مخاطرات مخصوصى ما را تهديد مى‏كند.

و گاهى چنين خطاب مى‏كند كه: «يا ايها الذين آمنوا اتقوا الله و آمنوا برسوله يؤتكم كفلين من رحمته و يجعل لكم نوراً تمشون به ويغفر لكم و الله غفور رحيم». (آيه 28 سوره حديد). يعنى «اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد، از خدا بترسيد و متقى باشيد و به رسول او ايمان بياوريد تا خداى متعال از رحمت خاصه خود آنچه را كه شما به آن نياز داريد براى هميشه به شما فاضه نموده و نورى براى شما قرار دهد كه با آن نور به مشى خود بسوى مقصد ادامه دهيد و شما را مشمول غفران خويش بفرمايد، و خداست كه صاحب غفران و رحمت است».

باز اين خطاب با اين لحن و با اشاراتى كه دارد، آنهم به مؤمنين، حكايت‏ها دارد و بيدار كننده و هشدار دهنده است، مخصوصاً جمله «يؤتكم كفلين من رحمته و يجعل لكم نوراً تمشون به و يغفرلكم و الله غفور رحيم».

و گاهى هم مى‏فرمايد: «و كاين من آية فى السموات و الارض يمرون عليها و هم عنها معرضون و ما يؤمن أكثرهم بالله الا و هم مشركون.» (آيه‏هاى 105 و 106 سوره يوسف) يعنى «و چه بسيار آيات و نشانه‏هاست در آسمانها و در زمين كه اين مردم بر آنها مى‏گذرند ولى از آنها روى گردانند وبخود نمى‏آيند. و اگثرمردم به خدا ايمان نمى‏آورند مگر در حالى كه مشرك‏اند».

چه بيانى بالاتر از اين؟ و چه تكانى سخت‏تر، و چه هشدارى محكم‏تر از اين؟! مقصود خداى متعال چيست؟ و اين غفلت ،چگونه غفلتى است وا ين خواب، چه خوابى است كه بر اثر آن انسانها در همه جا و در همه سو، چه در آسمانها و چه در زمين، با آيات و نشانه‏هاى متوالى مواجه مى‏گردند، اما نمى‏فهمند آنچه را كه بايد بفهمند، و نمى‏يابند آنچه را كه بايد بيابند، و نمى‏بينند آنچه را كه بايد ببينند، و بالاخره بخود نمى‏آيند؟! و نيز، اين شرك كه بر اثر همان غفلت اسرارآميز مى‏باشد، چگونه است؟!! و چه شركى است كه اكثر صاحبان ايمان در عين اينكه خود را مؤمن مى‏دانند، گرفتار آن و غوطه‏ور در آن هستند؟!!.

مى‏فرمايد: شما انسانها در غفلت هستيد و سخن آيات و نشانه‏ها را نمى‏شنويد و دعوت آنها را نمى‏فهميد و متوجه مقصود آنها نمى‏گرديد و آنچه را كه ارائه مى‏كنند نمى‏بينيد. بخود بياييد و متنبه باشيد.

و مى‏فرمايد: فكر مى‏كنيد ايمان آورده‏ايد و موحد هستيد، ولى در اشتباه بوده و هنوز به حقيقت ايمان و توحيد نرسيده‏ايد و در عالم شرك مى‏باشيد و اين هم نتيجه غفلت از دعوت آيات و نشانه‏هاست. اگر دعوت آيات و نشانه‏ها را بفهميد و به آنچه دعوت مى‏كنند، متوجه بوده و آنچه را كه ارائه مى‏نمايند، ببينيد و همراه آنها پيش برويد، به اصل ايمان و حقيت توحيد مى‏رسيد. پس بخود آييد و متبه باشيد.

آب و خاك و باد و نار با شرر بى خبر از ما و از حق باخبر مابعكس آن زغير حق خبير بى خبر از حق و با چندين نذير لاجرم اشفقن منها جمله شان كند شد زآميز حيوان حمله‏شان