پوزش - لحظه ها و صحنه (مجموعه شعر) نسخه متنی

پوزش

تو رنجه بودي ز ديدن من ولي
سفر را بهانه کردي

مرا در اين غم ز پا فکندي اسير
آه شبانه کردي

به روزگاران چو عندليبي با ياد رويت
ترانه خواندم

به وقت رفتن به تير غمها
گلوي ما را نشانه کردي

اگر ز دستم به جان رسيدي وگر
محبت ز من نديدي

مرا ببخشا خطا ز من بود تو اي
پريرو خطا نکردي

نشاني از ما دگر نجويي بهانه بس کن
چرا نگويي

که رنجه بودي ز ديدن من ولي سفر را
بهانه کردي