وسـيـله اى كـه امـكـان داشـتـه بـاشـد از بذل جان و مال . و در اين امر احتياج به اذن حاكم شرع نيست
.(356)
مبارزه با تبعيض نژادى
يـكـى ديـگـر از مـعـيـارهـاى سـياست خارجى در انديشه امام خمينى (ره) مخالفت و مبارزه با سـيـاسـتتبعيض نژادى است . بر همين اساس حضرت امام (ره) هرگونه روابط سياسى ، اقـتـصـادى ، نـظـامـى و
فـرهـنـگـى بـا حـكـومـت هـاى نـامـشـروعـى مـانـنـد رژيـم غـاصـب اسرائيل را تحريم كرده و مخالف
اسلام دانسته است . ايشان در اين باره مى فرمايد:كـمـك بـه اسرائيل چه فروش اسلحه و مواد منفجره و چه فروش نفت ، حرام و مخالف اسلام اسـت . رابـطـه
بـا اسـرائيـل و عـمـّال آن چـه رابـطه تجارى و چه رابطه سياسى حرام و مخالف با اسلام است .(357)
و در باب دفاع مى فرمايد:روابـط تـجـارى و سـيـاسـى بـا بـعـضـى دول كـه آلت دسـت دول بـزرگ جـائر هـسـتند از قبيل دولت
اسرائيل ، جايز نيست ؛ و بر مسلمانان لازم است كه بـه هـر نـحـو مـمـكـن بـا ايـن نـحـو روابـط
مـخـالفـت كـنـنـد، و بـازرگـانـانـى كـه بـا اسرائيل و عمّال اسرائيل روابط تجارتى دارند، خائن
به اسلام و مسلمانان و كمك كار به هـدم احـكـام هـستند و بر مسلمانان لازم است با اين خيانت كاران چه
دولت ها و چه تجار قطع رابـطـه كـنـنـد و آن هـا را مـلزم كـنـنـد بـه تـوبـه و تـرك روابـط بـا ايـن
نـحـو دولت ها)(358)
پاسدارى از ارزش ها
وزارت خـارجـه كـه عـهـده دار سياست خارجى كشور است در ارتباط با كشورها و دولت هاى غـيرمتخاصم بايداصول و ارزش هاى اسلامى را حفظ كند و از ديپلماسى جارى و موجود در جـهـان كنونى كه بر اصول و معيارهاى
غربى و ارزش هاى مادّى مبتنى است ، پيروى نكند. نـمـايـنـدگـان جـمـهـورى اسـلامى در كشورهاى ديگر
بايد مشى و مرام و سياستى جداى از ديـپـلمـات هـاى كـشـورهـاى وابـسـتـه و دسـت نـشـانـده داشـتـه
بـاشـنـد و با اخلاق ، آداب و اعمال اسلامى خود، اسلام ناب محمدى (ص) را تبليغ كنند.در ايـن زمـيـنـه گـذشـتـه از رهـنمودهاى ارزنده حضرت امام (ره) ، استفتاآت و اوامر و نواهى
تـعـيـيـن كـنـنـده اى از ايـشـان وجـود داردكـه مـى تـوانـد بـه عـنـوان خـطـوط كـلى و
دسـتـورالعـمـل دائمى ، ملاك عملِ دستگاه ديپلماسى كشور قرار گيرد، به دو نمونه از اين قبيل
استفتاآت توجه كنيد:1 ـ در تـاريـخ 4 / 3 / 66 يـكـى از مسؤ ولان وزارت خارجه در مورد سفيران و نمايندگان جـمـهـورى اسـلامـى
در خـارج كـه بـه مهمانى دعوت مى شوند سؤ الى را به اين صورت مطرح كرده بود:همان گونه كه در مناسبت ها و مراسم مربوط به خودمان ، از ديگران دعوت مى شود، آن ها نـيـز بـراى
مراسمشان از نمايندگان ما دعوت مى كنند، اگر نمايندگان ما در مراسم آن ها شـركـت نـكـنـنـد، آن هـا
نـيـز در مـراسـم مـا شـركـت نـمـى كـنـنـد. اشكال اين است كه در مراسم و جلسه هاى آن ها مشروبات
الكلى و... هست ، تكليف ما چيست ؟
امام (ره) فرمود:(نـبـايـد شـركـت بـكـنـنـد و دليـل آن را هم بگويند كه براى اين جهت است كه شركت نمى كنند.)(359)
2 ـ در موردى ديگر، يكى از سفيران نوشته بود: (در بعضى مجالس كه دعوت مى شويم ، مـشـروبـات الكـلى
وجـود دارد و اگـر مـا نـپـذيـريـم ، حمل بر چيزهايى ديگر مى شود و مشكلاتى در روابط پيش مى آيد.)
حضرت امام فرمود:بـه جـهـنم ، نبايد از اين چيزها بترسند. نبايد بروند، دليلش را هم بگويند تا آن ها كم كم بفهمند براى
چيست .(360)