حکمت 017 - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه نهج البلاغه - نسخه متنی

محمد بهشتی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

حکمت 017

از امام عليه السلام پرسيدند منظور از گفته رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم كه ريشها را رنگ بزنيد و نشانه پيرى را تغيير دهيد و خود را بيهود مانند نسازيد چيست؟ حضرت پاسخ داد: پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و سلم اين سخن را به هنگامى فرمودند كه اهل اسلام اندك بودند، ولى اكنون كه اسلام كمربند خويش را گشاده و سينه اش را بر زمين نهاده هر كس اختيار خودش را دارد.

حکمت 018

هر كس كه دنبال آرزوى خويش شتابد و مهارش را رها سازد، مرگ او را از پا دراندازد.

حکمت 019

از خطا و لغزشهاى جوانمردان چشم پوشى كرده درگذريد كه هيچ يك از ايشان دچار لغزشى نشود، مگر اينكه دست خدا به دست او است و او را بلند مى گرداند.

حکمت 020

ترس همراه زيان و نوميدى، و شرم پيوست حرمان است، و فرصت بسان ابرى زودگذر است، پس فرصتهاى خوب را غنيمت بشماريد.

حکمت 021

ما را حقى است پس اگر آن را به ما بدهند مى گيريم و اگر ندادند بر كفل شتران سوار مى شويم هر چند ره بريدن در شب دراز باشد و آنكس كه در عقب شتر سوار است در راه بيشتر رنج بيند. سيدرضى رحمه الله فرمايد: اين سخنى است لطيف و رسا و معنايش آن است كه اگر حق ما را ندهند در سختى بوده و خواريم، و اين براى آن است كه رديف يعنى آنكه پشت سر سوار مى شود همچون بنده و اسير و كسى كه در مرتبه ايشان است بر كفل شتر سوار مى شود.

حکمت 022

آنكه در كار خود كندى ورزد، بزرگى و خويشاوندى اش موجب تندى او نگردد.

/ 258