لطفا منتظر باشید ...
خطبه 139-به هنگام شورى
درباره شوراى عمر بعد از مرگ عمر بن خطاب هنگامى كه به دستور او براى امر خلافت شورايى تشكيل شد كه در آن عثمان را برگزيدند و در اينجا سخن امام عليه السلام اشاره به همين مجلس زيانبار است. هيچكس پيش از من به سوى دعوت حق و پيوند با خويشان نشتافته، و به دهش و بخشش نپرداخته، پس اين سخن مرا شنيده، گفتارم را در نظر داشته باشيد، به زودى پس از اين شوراى شوم، خواهيد ديد كه شمشيرهاى ناراستى، خرقه آراسته خلافت را پاره پاره كند، و عهد و پيمانها شكسته شود، تا بدانجا كه بعضى از شما پيشوايان گمراهان شده و برخى پيرو نادانان گرديد.خطبه 140-در نهى از غيبت مردم
از عيبجوئى مردم پرهيز نماييد شايسته است مردمى كه از معاصى دورى گزيده اند و خدا نعمت پرهيز از گناهان را به آنان بخشيده، به گناه پيشگان و تبهكاران و آنهايى كه زير بار فرمان خدا و پيامبر نمى روند، رحم نموده مهربانى كنند، زيرا سزاوار است كه اين مومنان مهربان، شكر نعمت پرهيز از گناه را به جاى آورند و زبان به عيبجوئى و غيبت از گناه پيشگان نگشايند، پس چگونه است حال غيبت كننده اى كه از برادر خود غيبت كرده، و او را به گرفتارى گناهى كه بدان مبتلا شده سرزنش مى نمايد، چرا به ياد گناهان خودش كه از گناهان آن كس كه او را به آن گناه سرزنش و عيبجوئى مى كند بزرگتر است، و خدا آن را از او پوشيده است نمى افتد، و چگونه مرتكب به گناه را نكوهش مى كند كسى كه خودش مانند آن را به جا مى آورد، در صورتى كه اگر خودش مانند آن را مرتكب نمى شد، البته خدا را معصيت كرده به گناهى كه بزرگتر از گناه آن كسى است كه او را غيبت و نكوهش مى نمايد، و سوگند به خدا اگر گناه بزرگى مرتكب نشده باشد و با گناه كوچكى نافرمانى نموده باشد هرآينه جرات و دليرى او بر عيبجويى و بدگويى مردم بزرگتر است. اى بنده خدا، اگر كسى مرتكب گناهى شد در سرزنش او شتابمكن، زيرا شايد از در توبه درآمده و آمرزيده شده باشد و از گناه كوچك بر خويش غره مشو، شايد كه از آن ايمن نباشى و بدان گناه، عذاب و عتاب شوى، و هر كه مى داند خود داراى عيب و نقصى هست از عيب ديگران ديده فروپوشد، و از اينكه دچار گرفتاريهاى گناهكاران نگشته در سپاسگزارى خدا بكوشد.
