حکمت 385 - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

حکمت 385

چه خوشبو است مشك كه مشكدانش سبك و بويش عطرآميز است.

حکمت 386

سرفرازى و گردنكشى رها كن، و تكبر و خودبينى را كنار بگذار، و گورت را به ياد آر.

حکمت 387

از دنيا آنچه به سوى تو روى مى آورد فراگير، و آنچه از تو روى مى گرداند تو هم از آن روى بگردان، اگر چنين نمى كنى لااقل در خواستن زياده روى مكن.

حکمت 388

بسا سخنى كه اثرش از حمله نمودن و برجستن بيشتر است.

حکمت 389

هر چه تو را كفايت نمايد همان تو را بس است.