سخت ترين گناهان گناهى است كه گناهكار آن را كوچك و سبك انگارد.
حکمت 341
هر كه در عيب خويش نگرد، از ديدن عيب ديگرى بازماند، و هر كه به روزى كه خدا داده خوشنود باشد، بر آنچه از دستش رفته اندوهگين نشود، و هر كه شمشير ستم بركشد، سرانجام خود را با آن بكشد، و هر كه بدون اسباب در كارها بكوشد به زحمت درافتد و به هلاكت رسد، و هر كه خود را در گردابهاى ژرف و خروشان مهالك درافكند فرورود، و هر كه در جاهاى بد و تهمتزا وارد شود مردم به او بدگمان گردند، و هر كه سخنش بسيار خطايش بسيار است، و آنكه خطايش بسيار شرمش اندك، و آنكه شرمش اندك ترسش از خدا اندك، و آنكه ترسش از خدا اندك دلش مرده است، و آنكه دلش مرده است در آتش نگونسار است، و هر كه در عيب مردم بنگرد و آنها را نپسندد ولى بعد آنها را به خود بندد، چنين كسى احمقى مسلم است، و قناعت مالى است بى پايان و فناناپذير. و هر كه بسيار ياد مرگ كند، در دنيا به اندك بسازد. و هر كه بداند گفتارش از كردارش سرچشمه مى گيرد، به جز در مواردى كه ناچار به يادآورى است، سخن نگويد.
حکمت 342
ستمگر را در ميان مردم سه نشانه است: با گناه و نافرمانى به مافوق خود ستم مى كند، و به آنكس كه زيردست او است با زور و برترى ستم مى كند، و گروه ظالمان و ستمكاران را يارى و پشتيبانى مى نمايد.
حکمت 343
نهايت و پايان فروبستگى گشايش و دنباله حلقه هاى بلا و گرفتارى آسايش است.
حکمت 344
امام عليه السلام به يكى از يارانش فرمود: بيشتر اوقات خويش را، صرف زن و فرزند مكن، زيرا اگر بنا باشد زن و فرزندت از دوستان خدا درآيند كه خدا دوستانش را فرونگذارد. و چنانچه دشمن خدا باشند پس تو چرا براى دشمنان خدا كار كنى و اندوه خورى.
لطفا منتظر باشید ...
