از آن حضرت معناى اين سخن خداى تعالى را پرسيدند: فلنحيينه حياه طيبه يعنى: بنده درستكار را زندگانى نيكوئى از آن حضرت معنى ايمان را پرسيدند فرمود: منظور همانا قناعت است.
حکمت 222
با كسى كه روزى فراوانى يافته است شريك شويد كه شركت كردن با وى روزى را سزاوارتر و به دست آوردن سود را شايسته تر است.
حکمت 223
آن حضرت در معنى اين آيه شريفه كه خداوند مى فرمايد: ان الله يامر بالعدل و الاحسان فرمود: عدل ستم نكردن، و احسان جود و بخشندگى است.
حکمت 224
كسى كه با دست كوتاه ببخشد، با دست بلندش ببخشند. سيدرضى رحمه الله عليه گويد: معنى اين فرمايش آن است كه آنچه را كه شخص از مالش در راه خير و احسان انفاق كند اگر چه اندك باشد خداى تعالى اجر و مزدش را بسى بزرگ خواهد داد، و منظور از دو دستى كه در اين عبارت آمده همانا نعمت بنده و نعمت پروردگار است، كه امام عليه السلام ميان آن دو نعمت تفاوت قائل شد نعمت بنده را كوتاه و نعمت خدا را بلند خواند، زيرا كه نعمت خدا هميشه و دائم است و بر نعمت مخلوق بسيار فزونى دارد، چه، نعمتهاى خدا اصل و پايه همه نعمتها است و هر نعمتى به سوى آنها بازگشته و از آنها بيرون مى آيد و از آن گرفته مى شود.
لطفا منتظر باشید ...
