4) غرقاب بلا - کرامات العلویه نسخه متنی

4) غرقاب بلا

مرحوم زاهد متقى عاشق اهلبيت عصمت و طهارت (عليهم السلام) ميرزا حسن صديقيان رحمة اللّه عليه پدر بزرگ مولف كه براى والده نقل كرده بود كه يك شب گذرم به جنگل افتاد، هوا تاريك و جنگل وحشتناك، ترس تمام وجودم را فرا گرفته بود ولى چون ناچار بودم گذر كردم. كه ناگهان يك سگ بزرگ و قوى هيكل و حارى كه چشمانش قرمز و پر از خون بود و دندانهاى تيزى داشت به من حمله كرد.

رنگم مانند گچ سفيد شد و از ترس سرجايم خشك شده بودم و نمى دانستم چه كنم و نزديك به سكته بودم كه يك وقت متوجه شدم دستى از پشت به شانه هايم خورد و گوينده را نديدم و فرمود هفت مرتبه اين شعر را بخوان تا نجات پيدا كنى.

تا اين اشعار را خواندم مثل آب روى آتش بود، ديدم آن حيوان ساكت شد و من هم از نزدش گذشتم.