5) شفا در ماه رجب - کرامات العلویه نسخه متنی

5) شفا در ماه رجب

عبداللّه ابن بطوطه يكى از علماء اهل سنّت در سفر نامه خود كه به رِحلَه ابن بطوطه معروف و مشهور است. در بيان ورود خود از مكه بنجف اشرف چنين مىنويسد.

اهل نجف اشرف رافضى (شيعه) هستند و از براى روضه مباركه على عليه السلام كراماتى قائلند، از جمله اينكه در شب بيست و هفتم ماه رجب كه نام آن شب در نجف به لَيْلَة المَحياء معروف است. و از عراقين و خراسان و بلاد فارس و روم زمين، مريضهاى درمانده و بى معالجه و گَرها و مفلوجين را به اينجا مىآورند و قريب به سى يا چهل نفر در اينجا جمع مىشوند و بعد از عشاء اين مبتلايان را كنار ضريح مقدّس آورده و مردم هم جمع مىشوند به انتظار بهبودى و شفا شب را تا صبح بسر مىبرند.

تماشاچيان بعضى ها نماز مىخوانند و بعضى ها تلاوت قرآن مىكنند و بعضى ها بتماشاى روضه مباركه صحن و حرم و بارگاه مشغول مىشوند. تا اينكه نصف يا دو ثلث از شب مىگذرد. بعد مشاهده مىشود كه اين زمين گيران كه حركت نمى كردند بر مىخيزند در حاليكه صحيح و سالم و تندرست مىباشند و علتى در آنها وجود ندارد و صداى لااله الا اللّه، محمد رسول اللّه على، ولى اللّه و صلواتشان بلند مىشود و اين امرى است كه مشهور و مستفيض و من آنشب را در آنجا درك نكردم ولى از مردم موثق كه اعتماد به آنان داشتم شنيدم و هم ديدم در مدرسه اى كه مهمانخانه آن حضرت است. سه نفر زمين گير قادر بحركت نبودند.

يكى از آنها اهل روم و ديگرى از اصفهان و سيمى از خراسان بودند، از آنها پرسيدم كه چگونه است كه شما خوب نشده ايد و اينجا مانده ايد گفتند ما شب بيست و هفتم نرسيديم و همينجا مانده ايم تا شب بيست هفتم سال آينده كه شفا بگيريم و روانه خانه و كاشانه خود گرديم.