اقبال متفكر - مفخر شرق نسخه متنی

اقبال متفكر

 
مرحوم امير شكيب ارسلان، نويسنده بزرگ و دانشمند معروف عرب، گفته است كه اقبال بزرگترين متفكرى است
كه جهان اسلام در طول هزار سال اخير به وجود آورده است.

اقبال هم فيلسوف است و هم شاعر. فلسفه و شعر به شكل تفكيك‏ناپذير، به نحوى در نهاد وى با يكديگر
ممزوج و تلفيق شده است كه به ندرت در ساير متفكران ديده مى‏شود. اصولاً فلسفه اقبال عبارت است از
فلسفه ذات يابه تعبيرى كه خودش ابداع كرده است، فلسفه خودى.

به نظر اقبال، خودى حقيقتى است مسلم و
چون حقيقت خودى مورد انكار پانته‏ايست‏ها، طرفداران وحدت وجود، است و جهان آثار و پديده‏ها را غير
حقيقى و موهوم و به عبارت ديگر ناموجود مى‏انگارند و با صراحت مى‏گويند:

‹‹ كل ما فى الكون و هم
اوخيال! ››

لهذا اقبال بر كسانى كه دكترين وحدت وجود را باور دارند اعتراض مى‏كند و مخالف آنهاست.

اين دكترين انسان را به جايى مى‏برد كه شخص بايد معتقد شود به اينكه خدا وجودى است ثابت و لايزال و
آنچه در جهان وجود دارد از او به وجود آمده است.

بدين طريق، رب النوع، يا خداى موهوم كسى كه معتقد به
وحدت وجود است جايگزين ذات باريتعالى يا خدايى كه اسلام قائل است مى‏شود.

روش تصوف كه براساس وحدت وجود پايه‏گذارى شده است، عده زيادى از مسلمين را به طرف نفرت و انزجار از
كار و فعاليت و زندگى، سعى و عمل، به لااباليگرى سوق داده است و افكارى كه بر اين عقيده و براساس اين
دكترين پايه گذارى شده است، انرژيها و نيروهاى مردم را به كلى نابوده كرده است.