1. توحيد - مفخر شرق نسخه متنی

اينك به بحث تفصيلى اين ضروريات مى‏پردازيم:

1. توحيد

هر جامعه‏اى كه اصول اساسى برادرى بشر را به رسميت نشناسد، محكوم به سقوط است با اين
توضيح كه هر جامعه‏اى كه بر اساس امتيازات نژادى، عقيدتى يا جغرافيايى به وجود آمده باشد مانند اين
است كه يك عمارت زيبا و جالبى را روى پايه‏هاى متزلزلى قرار داده است.

اگر بنا باشد جامعه‏اى بر
اساس مستحكمى استوار شود، آن اساس بايد معنوى باشد و پايه‏هاى آن به قدرى مستحكم باشد كه عوامل و
اثار مخالف نتواند در آن تأثير گذارد. اين اساس و بناى معنوى براى ما بر پايه اصل توحيد قرار گرفته
است و باز به همين سبب براى ما به صورت پايه وحدتِ‏جهانى شناخته مى‏شود، زيرا ما قبلاً اين اصل
اساسى را قبول كرده‏ايم كه همه افراد بشر برادر خلق شده‏اند.

اصل توحيد، از نظر روان‏شناسى، طالب آن است كه به اين جهانِ پراكنده و تقسيم شده وحدت
تفكيك‏ناپذيرى بدهد، و همين اصل است كه براى تمام اعضاى جامعه وحدت فكر و وحدت‏عمل تدارك مى‏بيند
و از اين روست كه همه اديان بزرگ در رعايت اين معنى اصرار دارند.

آيات سوم تا پنجمِ سِفر خروج
مى‏گويد:

در برابر من نبايد به ارباب و انواع معتقد شوى. نبايد براى خودت بت بسازى... نبايد به بت احترام كنى،
يا از آنها استفاده كنى، زيرا منم خداى تو، خداى قهار...

قرآن مى‏گويد:

خدا نخواهد آمرزيد كه شريك براى او قائل شوند ولى براى هر كسى بخواهد، گناه غير از شرك را خواهد
بخشيد و هر كس به خدا شرك بورزد گناه عظيمى را مرتكب شده‏است.

  ايمان به خداى يگانه در حكم پادزهر مؤثرى است در برابر همه نيروهاى ارتجاعى كه ايجاد بغض و نفرت و
اختلاف و تشتت مى‏كنند. عقيده به يگانگى خدا، براى جامعه، از نظر روان‏شناسى شالوده و پايه‏اى
مى‏ريزد كه وحدت اصلى جامعه بشر را تأمين مى‏كند و در اين معنى تأكيد مى‏كند كه همه افراد بشر
برادر خلق شده‏اند و در پرتو روابط معنوى به يكديگر پيوسته‏اند.

تنها همين   افكار است كه
مى‏تواند به عنوان نيروى واحد و متحد كننده‏اى كار كند و اين همه تقسيمات و انشعابات بشرى را كه به
صورت قبايل و اردوهاى متخاصم درآمده‏اند از بين ببرد.