فلسفه اخلاق نسخه متنی

و هم به تعبيرات مختلف در كلمات اميرالمؤمنين علي عليه السلام آمده است كه : من عرف نفسه عرف ربه ( 1 ) هر كس خود را بشناسد پروردگار خود را شناخته است يا نيست ولي اين دستور هست مثلا امام صادق عليه السلام در حديثي كه در تحف العقول و بسيار مفصل است و جمله هاي بسيار حكيمانه اي در آن هست و ظاهرا روايت عبدالله بن جندب است مي فرمايد :

انك قد جعلت طبيب نفسك [ و عرفت آية الصحة ] و يبين لك الداء و دللت علي الدواء ( 2 ) اي انسان ! تو طبيب خويشتن قرار داده شده اي [ و نشانه سلامت به تو شناسانده شده است ] و دردها براي تو بيان شده است ، و به دواهاي آن دردها هم رهنمايي شده اي غرض اين جهت است كه اين تعبير و شبيه اين تعبير در كلمات اكابر بشريت زياد آمده است سقراط كه در حدود دو هزار و پانصد سال پيش مي زيسته ، سخن مهمي كه از او باقي مانده همين است كه " خودت را بشناس " مسئله خودشناسي چه اهميت و ارزشي دارد و براي چه منظوري توصيه شده است ؟ براي دو منظور توصيه شده است يك منظور همان است كه خودت را بشناس تا بتواني خدا را بشناسي قبلا از گاندي معاصر خودمان جمله اي نقل كردم كه گفت : من از مطالعه [ ( اپانيشادها " يعني قديمترين كتابهاي مذهبي و عرفاني هند ، سه دستور فرا گرفتم و آنها دستور العمل من در زندگي شد يكي اينكه در جهان فقط يك شناسايي وجود دارد و آن شناسايي " خود " است دوم اينكه هر كس خود را شناخت خدا را شناخته است و جهان را . پس در اپانيشادهاي

1. غرر الحكم و در رالكلم ، فصل 77 حديث 301 با عبارت : من عرف نفسه فقد عرف ربه .

2. تحف العقول ( با ترجمه ) ص . 316